Στα βιντεοπαιχνίδια, σίγουρα δεν πρέπει να προσπαθείτε να μειώσετε την υγεία σας επίτηδες, σωστά; Κι όμως, είμαι εδώ, στο Divinity Original Sin 2, και βάζω αυτή τη λογική στον κάδο των αχρήστων. Αυτή τη στιγμή, προσπαθώ ενεργά να πληγωθώ στη δίνη μιας μάχης. Δεν αντιστέκομαι καν, απλά κάνω end turn για κάθε μέλος της ομάδας μέχρι ένας χαρακτήρας να δεχτεί αρκετά χτυπήματα. Τα πάντα σχετικά με αυτό φαίνονται λάθος – σαν να προετοιμάζω τον εαυτό μου για να πέσω – αλλά αφού είδα πώς μπορεί να εξελιχθεί αυτό αν κάνω διαφορετικά, πρέπει να ακολουθήσω το ένστικτό μου. Αν το κρατήσω, μπορώ να αποφύγω την αιματοχυσία. Απλά το ξέρω. Αισθάνομαι σίγουρος να δοκιμάσω αυτή τη θεωρία μόνο χάρη στο τελευταίο RPG της Larian, γιατί αν το Baldur’s Gate 3 μου έχει διδάξει κάτι, αυτό είναι ότι οι λύσεις ή οι μέθοδοι επίλυσης των συγκρούσεων δεν είναι πάντα οι πιο συμβατικές.
Σίγουρα, η μάχη τελειώνει όχι με το θάνατό μου, αλλά όταν η μπάρα υγείας του χαρακτήρα μου μειωθεί αρκετά. Όλοι οι εμπλεκόμενοι στη μάχη ζουν για να δουν μια άλλη μέρα, και η αποφασιστικότητά μου να μην ανταποδώσω, ανταμείβεται αμέσως ως αποτέλεσμα. Ήθελα να δοκιμάσω το Divinity Original Sin 2 εδώ και χρόνια, και συναντήσεις όπως αυτή με κάνουν να κλωτσάω τον εαυτό μου που μου πήρε τόσο καιρό. Ως σκληροπυρηνικός οπαδός των RPG, είχα από καιρό το ενδιαφέρον μου στραμμένο στην πολυδιαφημισμένη περιπέτεια της Larian. Άλλωστε, έχει πολλά συστατικά που με αφορούν άμεσα: σύντροφοι, ρομαντισμός, επιλογές και συνέπειες και μια γερή δόση παιχνιδιού ρόλων. Μου το έχουν συστήσει αρκετές φορές από τότε που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 2017, αλλά δεν ήταν μέχρι να κατακτήσω το Baldur’s Gate 3 που ένιωσα πραγματικά σίγουρη ότι θα μπορούσα να προχωρήσω με τα συστήματά του.
Μια νέα αρχή
(Πίστωση εικόνας: Larian Studios)
Αφού επέστρεψα στο Dragon Age Origins λόγω του Baldur’s Gate 3, η φαγούρα για να δοκιμάσω κάτι νέο με παρόμοιο πνεύμα έγινε εντονότερη. Το μυαλό μου πήγε αμέσως στο Divinity Original Sin 2 και, για καλή μου τύχη, η Definitive Edition έτυχε να βρίσκεται σε έκπτωση στο PS4. Όλα τα αστέρια έμοιαζαν να ευθυγραμμίζονται και έπρεπε να το εκλάβω ως σημάδι: τώρα ήταν η κατάλληλη στιγμή για να βουτήξω επιτέλους.
Στα βιντεοπαιχνίδια, σίγουρα δεν πρέπει να προσπαθείτε να μειώσετε την υγεία σας επίτηδες, σωστά; Κι όμως, είμαι εδώ, στο Divinity Original Sin 2, και βάζω αυτή τη λογική στον κάδο των αχρήστων. Αυτή τη στιγμή, προσπαθώ ενεργά να πληγωθώ στη δίνη μιας μάχης. Δεν αντιστέκομαι καν, απλά κάνω end turn για κάθε μέλος της ομάδας μέχρι ένας χαρακτήρας να δεχτεί αρκετά χτυπήματα. Τα πάντα σχετικά με αυτό φαίνονται λάθος – σαν να προετοιμάζω τον εαυτό μου για να πέσω – αλλά αφού είδα πώς μπορεί να εξελιχθεί αυτό αν κάνω διαφορετικά, πρέπει να ακολουθήσω το ένστικτό μου. Αν το κρατήσω, μπορώ να αποφύγω την αιματοχυσία. Απλά το ξέρω. Αισθάνομαι σίγουρος να δοκιμάσω αυτή τη θεωρία μόνο χάρη στο τελευταίο RPG της Larian, γιατί αν το Baldur’s Gate 3 μου έχει διδάξει κάτι, αυτό είναι ότι οι λύσεις ή οι μέθοδοι επίλυσης των συγκρούσεων δεν είναι πάντα οι πιο συμβατικές.
Σίγουρα, η μάχη τελειώνει όχι με το θάνατό μου, αλλά όταν η μπάρα υγείας του χαρακτήρα μου μειωθεί αρκετά. Όλοι οι εμπλεκόμενοι στη μάχη ζουν για να δουν μια άλλη μέρα, και η αποφασιστικότητά μου να μην ανταποδώσω, ανταμείβεται αμέσως ως αποτέλεσμα. Ήθελα να δοκιμάσω το Divinity Original Sin 2 εδώ και χρόνια, και συναντήσεις όπως αυτή με κάνουν να κλωτσάω τον εαυτό μου που μου πήρε τόσο καιρό. Ως σκληροπυρηνικός οπαδός των RPG, είχα από καιρό το ενδιαφέρον μου στραμμένο στην πολυδιαφημισμένη περιπέτεια της Larian. Άλλωστε, έχει πολλά συστατικά που με αφορούν άμεσα: σύντροφοι, ρομαντισμός, επιλογές και συνέπειες και μια γερή δόση παιχνιδιού ρόλων. Μου το έχουν συστήσει αρκετές φορές από τότε που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 2017, αλλά δεν ήταν μέχρι να κατακτήσω το Baldur’s Gate 3 που ένιωσα πραγματικά σίγουρη ότι θα μπορούσα να προχωρήσω με τα συστήματά του.
Μια νέα αρχή
(Πίστωση εικόνας: Larian Studios)
Αφού επέστρεψα στο Dragon Age Origins λόγω του Baldur’s Gate 3, η φαγούρα για να δοκιμάσω κάτι νέο με παρόμοιο πνεύμα έγινε εντονότερη. Το μυαλό μου πήγε αμέσως στο Divinity Original Sin 2 και, για καλή μου τύχη, η Definitive Edition έτυχε να βρίσκεται σε έκπτωση στο PS4. Όλα τα αστέρια έμοιαζαν να ευθυγραμμίζονται και έπρεπε να το εκλάβω ως σημάδι: τώρα ήταν η κατάλληλη στιγμή για να βουτήξω επιτέλους.
Το πρώτο πράγμα που έπρεπε να αποφασίσω ήταν ποιος θα ήταν ο ρόλος μου, κάτι που δεν είναι καθόλου απλό όταν σε καλωσορίζει ένα παιχνίδι με ένα καστ από ενδιαφέροντες καθιερωμένους χαρακτήρες για να διαλέξεις. Ακριβώς όπως και στο Baldur’s Gate 3, το Divinity σας επιτρέπει να φτιάξετε τον δικό σας προσαρμοσμένο χαρακτήρα ή να παίξετε ως ένας από τους προκαθορισμένους αρχικούς χαρακτήρες. Αφού διάβασα πολλά, πολλά threads στο reddit, η ομοφωνία ήταν ότι το να παίζεις ως origin χαρακτήρας ήταν μια καλή επιλογή για αρχάριους όπως εγώ, και ενώ υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που γίνονται στο διαδίκτυο για το ποιος είναι καλύτερος να διαλέξεις, αποφάσισα να επιλέξω το origin που με φώναζε περισσότερο. Τις περισσότερες φορές, με ελκύουν άτομα με αργυρή γλώσσα, άτομα με απατεωνίστικες ιδιότητες, έναν αέρα μυστηρίου ή οποιονδήποτε με δημιουργικό ταλέντο. Στο Baldur’s Gate 3, ο βάρδος είναι μακράν η αγαπημένη μου κλάση όσον αφορά το παιχνίδι ρόλων.
Ανάπτυξη χαρακτήρα
(Πίστωση εικόνας: Larian Studios)
Ο αγαπημένος μου NPC του Baldur’s Gate 3 είναι ό,τι αγαπώ στο RPG της Larian: “Δεν είχα ιδέα ότι θα υπήρχαν Rolanites ή έθνος Rolan ή αυτοκρατορία Rolan”
Με αυτό κατά νου, ο Lohse συμπλήρωσε πολλά από αυτά τα κουτάκια για μένα από την πιθανή σύνθεση. Δεν είναι μόνο μουσικός και ερμηνευτής με τις ατάκες ενός γελωτοποιού, αλλά έχει και ένα αρκετά ενδιαφέρον μυστικό. Σύμφωνα με τα λόγια της ίδιας της Lohse, το σώμα της είναι “μια παιδική χαρά για ξωτικά, πνεύματα… και χειρότερα”, και μια φωνή που είναι πιο δυνατή από όλες τις άλλες φαίνεται να θέλει να καταλάβει το σώμα της. Στην πραγματικότητα, όπως θα ανακάλυπτα αργότερα, αυτή ακριβώς η φωνή είναι που οδήγησε στην ατυχή αψιμαχία όπου έπρεπε να την αφήσω να χτυπηθεί αρκετές φορές για να αποφύγω να σκοτώσω ένα ξωτικό που είχα βοηθήσει να σώσω λίγο πριν.
Έχω μόλις και μετά βίας ξύσει την επιφάνεια της ιστορίας της μέχρι στιγμής, αλλά από την πρώτη στιγμή, μου αρέσει το πώς το Divinity Original Sin 2 μου παρουσίασε επιλογές διαλόγου που είναι μοναδικές για τη Lohse και τα ταλέντα της. Ένιωθα ήδη ότι έπαιζα στη θέση της από τη στιγμή που ξύπνησα σε ένα πλοίο, αιχμάλωτη και κολλημένη από Magisters. Το όλο στήσιμο της περιπέτειας είναι εξίσου δελεαστικό με το Baldur’s Gate 3, επίσης, όταν το ταξίδι μου πάνω στην ιστιοφόρο φυλακή παίρνει μια σκληρή στροφή χάρη σε μια μυστηριώδη φιγούρα που εξαπολύει τον όλεθρο και ένα… kraken; Ακόμα δεν ξέρω τι συμβαίνει ή τι περιμένει τον Lohse, αλλά ανυπομονώ να το μάθω.
Ένας ρόλος για να παίξω
(Πίστωση εικόνας: Larian Studios)
Στα βιντεοπαιχνίδια, σίγουρα δεν πρέπει να προσπαθείτε να μειώσετε την υγεία σας επίτηδες, σωστά; Κι όμως, είμαι εδώ, στο Divinity Original Sin 2, και βάζω αυτή τη λογική στον κάδο των αχρήστων. Αυτή τη στιγμή, προσπαθώ ενεργά να πληγωθώ στη δίνη μιας μάχης. Δεν αντιστέκομαι καν, απλά κάνω end turn για κάθε μέλος της ομάδας μέχρι ένας χαρακτήρας να δεχτεί αρκετά χτυπήματα. Τα πάντα σχετικά με αυτό φαίνονται λάθος – σαν να προετοιμάζω τον εαυτό μου για να πέσω – αλλά αφού είδα πώς μπορεί να εξελιχθεί αυτό αν κάνω διαφορετικά, πρέπει να ακολουθήσω το ένστικτό μου. Αν το κρατήσω, μπορώ να αποφύγω την αιματοχυσία. Απλά το ξέρω. Αισθάνομαι σίγουρος να δοκιμάσω αυτή τη θεωρία μόνο χάρη στο τελευταίο RPG της Larian, γιατί αν το Baldur’s Gate 3 μου έχει διδάξει κάτι, αυτό είναι ότι οι λύσεις ή οι μέθοδοι επίλυσης των συγκρούσεων δεν είναι πάντα οι πιο συμβατικές.
Σίγουρα, η μάχη τελειώνει όχι με το θάνατό μου, αλλά όταν η μπάρα υγείας του χαρακτήρα μου μειωθεί αρκετά. Όλοι οι εμπλεκόμενοι στη μάχη ζουν για να δουν μια άλλη μέρα, και η αποφασιστικότητά μου να μην ανταποδώσω, ανταμείβεται αμέσως ως αποτέλεσμα. Ήθελα να δοκιμάσω το Divinity Original Sin 2 εδώ και χρόνια, και συναντήσεις όπως αυτή με κάνουν να κλωτσάω τον εαυτό μου που μου πήρε τόσο καιρό. Ως σκληροπυρηνικός οπαδός των RPG, είχα από καιρό το ενδιαφέρον μου στραμμένο στην πολυδιαφημισμένη περιπέτεια της Larian. Άλλωστε, έχει πολλά συστατικά που με αφορούν άμεσα: σύντροφοι, ρομαντισμός, επιλογές και συνέπειες και μια γερή δόση παιχνιδιού ρόλων. Μου το έχουν συστήσει αρκετές φορές από τότε που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 2017, αλλά δεν ήταν μέχρι να κατακτήσω το Baldur’s Gate 3 που ένιωσα πραγματικά σίγουρη ότι θα μπορούσα να προχωρήσω με τα συστήματά του.
Μια νέα αρχή