Το Stalker 2 έχει μερικά από τα καλύτερα FPS δράσης που έχω παίξει το 2024, χάρη στην “old-school” φόρμουλα που αντιμετωπίζει τους παίκτες ως “εξαιρετικά αναλώσιμους”

Αν ανοιγοκλείσετε τα μάτια σας, θα χάσετε τον αγωγό από την ύβρη στην καταστροφή που προηγείται των περισσότερων θανάτων στο Stalker 2: Heart of Chornobyl. Αφού επισκέφθηκα ο ίδιος τη Ζώνη για μια τρίωρη προεπισκόπηση, έχω δυστυχώς τις αποδείξεις για να το αποδείξω. Από πού να ξεκινήσω – τη φορά που σκότωσα μια ομάδα ληστών, μόνο και μόνο για να καταρρεύσω πριν δέσω τις πληγές μου από πυροβολισμούς; Ένας άλλος θάνατος λίγα μόλις λεπτά αργότερα, όταν μου επιτέθηκε ένας τέταρτος κυνηγός που δεν είχα καταφέρει να μετρήσω πριν μπω με τα όπλα εναντίον των τριών φίλων του; Επιλογές, επιλογές.

Στις περισσότερες προεπισκοπήσεις παιχνιδιών, θα γινόμουν κατακόκκινος με κάθε θάνατο, εξισώνοντας την αποτυχία με χαμένα δευτερόλεπτα που θα μπορούσα να είχα δει Stuff. Αλλά στο Stalker 2, έπιασα τον εαυτό μου να χαμογελάει τόσο στις οθόνες respawn όσο και στις νικηφόρες βολές. Δεδομένου του πόσο εύθραυστος είναι ο πρωταγωνιστής Skif, η διαφορά μεταξύ των δύο μπορεί να καταλήξει σε μία μόνο σφαίρα. Το αποτέλεσμα είναι περισσότερες από τις ίδιες αδυσώπητες μάχες πυρός που καθόρισαν την αρχική τριλογία Stalker, όπου οι βολές στο κεφάλι ρίχνουν τους εχθρούς σε ευχάριστες συντριβές και το να τρέχεις από κάλυψη σε κάλυψη μοιάζει σαν να πρέπει να τρέξεις πάνω σε ηλεκτροφόρα καλώδια.

Συνειδητοποίησα πόσο πολύ απολάμβανα τη δυσκολία του Stalker 2 κατά τη διάρκεια μιας ανώνυμης παράλληλης αποστολής για να σκοτώσω μια ομάδα ληστών για την αμοιβή τους. Οι καταζητούμενοι είχαν στρατοπεδεύσει απέναντι από ένα ποτάμι και – όπως έμαθα με τον δύσκολο τρόπο – ήταν πάρα πολλοί για να τους επιτεθώ κατά μέτωπο. Η πρώτη μου απόπειρα να αποδώσω δικαιοσύνη κατέληξε με τον άδοξο θάνατο στον πλησιέστερο θάμνο, ενώ η επιστροφή μου για να προσπαθήσω να τους σκοτώσω από μακριά είχε παρόμοια μοίρα. Ωστόσο, μέσα από δοκιμές και λάθη που έμοιαζαν περισσότερο με roguelike παρά με παραδοσιακό shooter, κατάφερα να εκπονήσω ένα σχέδιο για να παρασύρω τους ληστές από τον καταυλισμό τους, ρίχνοντας τους χειροβομβίδες από απόσταση. Από εκεί και πέρα, ο στόχος ήταν να τους αφήσω να με κυνηγήσουν σιωπηλά σε ένα κοντινό δάσος, να περιμένω να εξαπλωθούν και μετά να τους σκοτώσω έναν έναν.

Αν ανοιγοκλείσετε τα μάτια σας, θα χάσετε τον αγωγό από την ύβρη στην καταστροφή που προηγείται των περισσότερων θανάτων στο Stalker 2: Heart of Chornobyl. Αφού επισκέφθηκα ο ίδιος τη Ζώνη για μια τρίωρη προεπισκόπηση, έχω δυστυχώς τις αποδείξεις για να το αποδείξω. Από πού να ξεκινήσω – τη φορά που σκότωσα μια ομάδα ληστών, μόνο και μόνο για να καταρρεύσω πριν δέσω τις πληγές μου από πυροβολισμούς; Ένας άλλος θάνατος λίγα μόλις λεπτά αργότερα, όταν μου επιτέθηκε ένας τέταρτος κυνηγός που δεν είχα καταφέρει να μετρήσω πριν μπω με τα όπλα εναντίον των τριών φίλων του; Επιλογές, επιλογές.