Το Baldur’s Gate 3 αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον όχι μόνο για τα CRPGs, αλλά και για τα αφηγηματικά παιχνίδια που βασίζονται σε επιλογές, όπου οι αλληλεπιδράσεις με τους NPCs μοιάζουν να έχουν πραγματική σημασία. Το τελευταίο εγχείρημα της Larian Studios δεν είναι το πρώτο παιχνίδι που υιοθετεί αυτή την προσέγγιση, αλλά ένα από αυτά που πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσετε, αν δεν το έχετε ήδη κάνει, είναι το Star Wars: The Old Republic. Παρά το γεγονός ότι είναι πάνω από 12 ετών, το MMORPG είναι ένα πραγματικό θαύμα στο πώς καταφέρνει να λαμβάνει υπόψη ακόμα και τις πιο μικρές λεπτομέρειες για τον χαρακτήρα σας, καθώς αλληλεπιδράτε με μοναδικές ιστορίες και σέρνετε τα μπουντρούμια με τους φίλους σας.
Από τα συστήματα ιστορίας και το gameplay που βασίζεται στις επιλογές, το Baldur’s Gate 3 και το The Old Republic μοιράζονται μια δομή και ένα πρότυπο που λίγα παιχνίδια που βασίζονται στην αφήγηση μπορούν να φτάσουν, και ενώ μπορεί να μην έχουν προφανώς την ίδια καταγωγή, έχουν περισσότερα κοινά απ’ όσα νομίζετε.
Μια τυχαία συνάντηση
(Πίστωση εικόνας: EA)GATEWAYS
(Πίστωση εικόνας: Larian Studios)
6 επιτραπέζια παιχνίδια και επιτραπέζια RPG όπως το Baldur’s Gate 3 για να συνεχίσετε την αναζήτησή σας
Κατέληξα να ασχοληθώ ξανά με το παιχνίδι κατά τη διάρκεια των διακοπών, ενώ έκανα το cat-sitting για έναν φίλο. Πήρα μαζί μου τον φορητό υπολογιστή μου για να μπορέσω να κάνω λίγη δουλειά, αλλά ένιωσα την επιθυμία να ξεκινήσω άλλο ένα playthrough του Baldur’s Gate 3. Δυστυχώς, ο φορητός μου υπολογιστής δεν ήταν ικανός να το τρέξει, οπότε αποφάσισα να ψάξω για άλλα παιχνίδια για να παίξω. Στο μυαλό μου ήρθε το Dragon Age: Origins, αλλά το έπαιξα μέχρι τελικής πτώσης όταν κυκλοφόρησε. Έτσι κατέληξα να ξοδέψω περίπου μια ώρα για να ανακτήσω τον λογαριασμό μου στο Star Wars: The Old Republic, συνδεόμενος σε διάφορους λογαριασμούς ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που έχω δημιουργήσει όλα αυτά τα χρόνια, για να βρω τελικά τον σύνδεσμο επαναφοράς του κωδικού μου, ώστε να μπορέσω να κατεβάσω το παιχνίδι και να το δοκιμάσω ξανά. Και κόλλησα από την αρχή.
Όπως και το Baldur’s Gate 3, το Star Wars: The Old Republic είναι ένα παιχνίδι που επικεντρώνεται στην αφήγησή του και στις επιλογές που τη συνοδεύουν. Το The Old Republic είναι σε μεγάλο βαθμό ένα παιχνίδι της BioWare, αλλά γνωρίζατε ότι η BioWare ήταν αυτή που εργάστηκε στην τελευταία κύρια έκδοση του Baldur’s Gate – το Baldur’s Gate 2: Shadows of Amn, που κυκλοφόρησε στις 21 Σεπτεμβρίου 2000. Το The Old Republic ακολουθεί την εμβληματική πλέον φόρμουλα της BioWare παρέχοντας στους παίκτες μια μοναδική ιστορία που βασίζεται στην προέλευση του χαρακτήρα σας ή στην προκειμένη περίπτωση στην αρχική τάξη.
Ένα πράγμα που θα παρατηρήσουν αμέσως οι παίκτες είναι το γεγονός ότι σας παρουσιάζεται ένας τροχός διαλόγου όταν αλληλεπιδράτε με τους NPC, ακόμη και με σημαντικούς και δευτερεύοντες χαρακτήρες, με επιλογές που βασίζονται στην ευθυγράμμιση, οι οποίες φτάνουν μέχρι και στο σημείο να καθορίζουν τη σχέση σας με τους συντρόφους σας (τους οποίους μπορείτε να ερωτευτείτε, φυσικά) και σε ορισμένες περιπτώσεις την εμφάνισή σας. Αν και δεν είναι όλες οι επιλογές καθοριστικές για την ιστορία της κλάσης σας, ο τρόπος με τον οποίο οι NPC αλληλεπιδρούν μαζί σας επεκτείνεται πέρα από τον συγκεκριμένο ρόλο σας στο The Old Republic.
(Πίστωση εικόνας: EA)
Τώρα, για να είμαι σαφής: δεν είμαι ο μεγαλύτερος οπαδός του Star Wars στον πλανήτη, αλλά αγαπώ τα παιχνίδια της BioWare. Αυτό οφείλεται κυρίως στο πόσο περίπλοκα είναι τα παιχνίδια του στούντιο Mass Effect και στο πόσο μεγάλη έμφαση δίνουν στις αλληλεπιδράσεις των παικτών μέσα στους κόσμους τους. Αφού έβαλα μπροστά το The Old Republic για πρώτη φορά μετά από χρόνια, ξεκίνησα με έναν αυτοκρατορικό πράκτορα Chiss, πράγμα που σήμαινε ότι θα ήμουν στο πλευρό της αυτοκρατορίας των Sith.
Γενικά στα MMORPG, η φυλή ή η τάξη που επιλέγετε είναι ως επί το πλείστον αδιάφορη για το πώς αλληλεπιδράτε με τον κόσμο γύρω σας, εκτός από μερικές περιπτώσεις. Το Final Fantasy 14 αναγνωρίζει με ποια Job Class ξεκινήσατε σε ένα quest στο Stormblood- στο World of Warcraft οι NPCs κυριολεκτικά σας πετάνε σάπιο φαγητό αν παίξετε Death Knight λόγω του γενικού στίγματος και της συσχέτισης με τον Lich King. Το The Old Republic, από την άλλη πλευρά, έχει ενσωματώσει αυτές τις αλληλεπιδράσεις στις προσωπικές σας class quests, ακόμα και σε side-quests, και το γεγονός ότι οι NPCs σχολίαζαν πραγματικά το ότι ο χαρακτήρας μου ήταν Chiss με μεγάλη λεπτομέρεια μου θύμισε το πώς το να παίξω Half-Elf στο Baldur’s Gate 3 μου χάρισε κάποιες συγκεκριμένες επιλογές διαλόγου με τον Half-Elven σύντροφο του παιχνιδιού, τον Shadowheart.
Ακόμα και το γεγονός ότι ήμουν αυτοκρατορικός πράκτορας έδινε χρώμα στις αλληλεπιδράσεις μου με τους NPC, με κάποιους να είναι πιο προσεκτικοί, υπό το φόβο ότι θα τους αναφέρουν στην Αυτοκρατορία. Η συναναστροφή με NPC εκτός της Αυτοκρατορίας σήμαινε επίσης ότι ο χαρακτήρας μου άλλαζε εντελώς τη διάλεκτό του, παγιώνοντας τον ρόλο του ως αυτοκρατορικού κατασκόπου. Και πάλι, αυτό επεκτείνεται και εκτός των προσωπικών σας αποστολών, ακόμη και στα μπουντρούμια.
Η νέα δημοκρατία
(Πίστωση εικόνας: BioWare)
“Και οι τρεις μας νιώθαμε δέος για το μέγεθος της δημιουργίας χαρακτήρων που παρείχε ένα απλό μπουντρούμι”
Όταν ξεκίνησα για πρώτη φορά το The Old Republic, ήθελα να γίνω ο πιο φιλόδοξος και αδίστακτος Inquisitor εκεί έξω – πράγμα που σημαίνει ότι πολλοί NPCs πιθανότατα θα έπεφταν στα χέρια μου, οδηγώντας σε ένα μονοπάτι αμφισβητήσιμης ηθικής. Αυτό είχε αντίκτυπο στις αποφάσεις που έπαιρνα στα μπουντρούμια – τα οποία εδώ ονομάζονται Flashpoints – με αποτέλεσμα να επιλέγω τις περισσότερες φορές τις επιλογές διαλόγου της σκοτεινής πλευράς όποτε μου παρουσιαζόταν η ευκαιρία. Όταν έτρεξα ένα Flashpoint με μερικούς φίλους, έναν πολεμιστή Sith και έναν κυνηγό επικηρυγμένων, μπόρεσα να δω με μεγαλύτερη λεπτομέρεια τι ακριβώς θα αναγνώριζε και σε τι θα ανταποκρινόταν το παιχνίδι.
Κέρδισα την πρώτη ζαριά και ένας από τους NPC αναγνώρισε ότι έκανα αναγνώριση για την Αυτοκρατορία. Μου έδωσαν μια γρήγορη ανάλυση του τι συνέβαινε, αλλά μόλις ο πολεμιστής Sith κέρδισε μια ζαριά και έγινε η κυρίαρχη φωνή της ομάδας, ο ρυθμός των NPC άλλαξε αμέσως. Έδειχναν σεβασμό προς τον Σιθ, δείχνοντας αδιαμφισβήτητη πίστη ακόμη και όταν αποφάσιζε να κρατήσει ζωντανό έναν κρατούμενο που διαφορετικά θα έπρεπε να είχε εκτελεστεί.
Και οι τρεις μας νιώθαμε δέος για το μέγεθος της δημιουργίας χαρακτήρων που παρείχε ένα απλό μπουντρούμι. Μου θύμισε πώς ορισμένες επιλογές στο Baldur’s Gate 3 θα επηρεάζονταν μέσα από τις τρεις πράξεις του παιχνιδιού και θα επηρέαζαν τους NPCs με τους οποίους θα μπορούσατε ή δεν θα μπορούσατε να αλληλεπιδράσετε ή τι θα αναγνώριζε το παιχνίδι όσον αφορά ορισμένες αφηγηματικές επιλογές, όπως το να κρατήσετε τους Tieflings ζωντανούς ή να σώσετε το Nightsong. Το The Old Republic ακολουθεί την ίδια λογική και, όπως και το CRPG της Larian που έκανε θραύση, θα δείτε τους συντρόφους να εγκαταλείπουν την ομάδα σας ανάλογα με τις επιλογές που κάνατε – ή ακόμα χειρότερα, μπορεί να καταλήξετε να τους σκοτώσετε.
Δεν ήμουν ακριβώς ενθουσιασμένος με το Star Wars: The Old Republic όταν κυκλοφόρησε το 2011, κυρίως επειδή τα παιχνίδια της BioWare έβγαιναν με σχετικά σταθερό ρυθμό και μαζί με αυτό ήρθε και η τάση του παιχνιδιού που βασίζεται σε επιλογές. Αλλά με την BioWare να συνεχίζει να δουλεύει το Dragon Age: Dread Wolf και την Larian Studios να συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε με τη σειρά Baldur’s Gate, συνειδητοποίησα ότι το The Old Republic ήταν πραγματικά κάτι ξεχωριστό. Ήταν μια φιλόδοξη προσέγγιση σε ένα κατά τα άλλα ανθηρό είδος εκείνη την εποχή, και αν σκεφτώ πολύ έντονα το πώς το παιχνίδι χρονομετρά τις ατομικές σας επιλογές, μικρές ή μη, για να τις συνυφαίνει με το πώς σας βλέπουν οι σύντροφοί σας ή οι σημαντικοί NPC της ιστορίας, με πιάνει πονοκέφαλος. Είναι απλά τόσο τεράστιο, και όπως και το Baldur’s Gate 3 είναι εντελώς ριζωμένο στις περίπλοκες και εξελιγμένες επιλογές του παίκτη.
Εδώ είναι τα καλύτερα παιχνίδια Star Wars που πρέπει να παίξετε σήμερα