Βρέθηκα σε μια υπόγεια φυλακή στο Divinity Original Sin 2, και ένα συγκεκριμένο θέαμα με έκανε να παραληρώ. Μια ακολουθία γεγονότων στο Fort Joy που περιλαμβάνει ένα άγαλμα, ένα πάτημα ενός κουμπιού και μια καταπακτή με οδήγησαν σε αυτή την απροσδόκητη παράκαμψη και δεν έχω ιδέα τι να περιμένω . Με υποδέχεται ένας σκοτεινός και βρώμικος διάδρομος, με πλακόστρωτα δάπεδα από σκληρή πέτρα, ιστούς αράχνης να διακοσμούν κάθε γωνιά και ετοιμόρροπους τοίχους που χρειάζονται επισκευή. Σε κάθε πλευρά μου υπάρχουν πόρτες που οδηγούν σε μια χούφτα κελιά, και αφού στείλω τον Αιώνιο μελετητή σύντροφό μου Fane να σκαλίσει μερικές κλειδαριές με τα σκελετωμένα δάχτυλά του, ξεκινάω να εξερευνήσω.
Τότε είναι που ένα ξαφνικό κύμα ενθουσιασμού με κατακλύζει. Συνήθως ένα σεντούκι, ένα φανταχτερό κομμάτι λάφυρο ή μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ανακάλυψη θα προκαλούσε αυτό το συναίσθημα, αλλά αυτή τη στιγμή, είμαι θετικά ενθουσιασμένος που βλέπω έναν αρουραίο να τρέχει στη γωνία. Ναι, αλήθεια. *Γιατί είμαι τόσο ενθουσιασμένος με την παρουσία ενός ζώου εδώ; Λοιπόν, σημαίνει ότι μπορώ να χρησιμοποιήσω το νεοαποκτηθέν ταλέντο μου, και είναι μακράν το καλύτερο ταλέντο στο παιχνίδι. Στην πραγματικότητα, αντικατοπτρίζει το αγαπημένο μου ξόρκι στο Baldur’s Gate 3 και δεν μπορώ να το χορτάσω.
Το εν λόγω ταλέντο είναι το Pet Pal, το οποίο μου επιτρέπει να μιλάω σε ζώα. Εννοώ, ποιος δεν θα ήθελε αυτή την ικανότητα; Όχι μόνο ανοίγει μια εντελώς άλλη πλευρά στην περιπέτεια, αλλά μου έχει ήδη παρουσιάσει μια ποικιλία εκπληκτικών σεναρίων. Αφού χρησιμοποίησα μια παρόμοια ικανότητα τόσο πολύ στο Baldur’s Gate 3, παίζοντας το Divinity Original Sin 2 απλώς εδραίωσε την επιθυμία μου να δω αυτή τη δυνατότητα σε περισσότερα RPG. Ειλικρινά, όσο περισσότερα παιχνίδια με αφήνουν να συνομιλώ με ζώα, τόσο το καλύτερο.
Επικοινωνία με τα ζωάκια
(Πίστωση εικόνας: Larian Studios)
Βρέθηκα σε μια υπόγεια φυλακή στο Divinity Original Sin 2, και ένα συγκεκριμένο θέαμα με έκανε να παραληρώ. Μια ακολουθία γεγονότων στο Fort Joy που περιλαμβάνει ένα άγαλμα, ένα πάτημα ενός κουμπιού και μια καταπακτή με οδήγησαν σε αυτή την απροσδόκητη παράκαμψη και δεν έχω ιδέα τι να περιμένω . Με υποδέχεται ένας σκοτεινός και βρώμικος διάδρομος, με πλακόστρωτα δάπεδα από σκληρή πέτρα, ιστούς αράχνης να διακοσμούν κάθε γωνιά και ετοιμόρροπους τοίχους που χρειάζονται επισκευή. Σε κάθε πλευρά μου υπάρχουν πόρτες που οδηγούν σε μια χούφτα κελιά, και αφού στείλω τον Αιώνιο μελετητή σύντροφό μου Fane να σκαλίσει μερικές κλειδαριές με τα σκελετωμένα δάχτυλά του, ξεκινάω να εξερευνήσω.
Τότε είναι που ένα ξαφνικό κύμα ενθουσιασμού με κατακλύζει. Συνήθως ένα σεντούκι, ένα φανταχτερό κομμάτι λάφυρο ή μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ανακάλυψη θα προκαλούσε αυτό το συναίσθημα, αλλά αυτή τη στιγμή, είμαι θετικά ενθουσιασμένος που βλέπω έναν αρουραίο να τρέχει στη γωνία. Ναι, αλήθεια. *Γιατί είμαι τόσο ενθουσιασμένος με την παρουσία ενός ζώου εδώ; Λοιπόν, σημαίνει ότι μπορώ να χρησιμοποιήσω το νεοαποκτηθέν ταλέντο μου, και είναι μακράν το καλύτερο ταλέντο στο παιχνίδι. Στην πραγματικότητα, αντικατοπτρίζει το αγαπημένο μου ξόρκι στο Baldur’s Gate 3 και δεν μπορώ να το χορτάσω.
Το εν λόγω ταλέντο είναι το Pet Pal, το οποίο μου επιτρέπει να μιλάω σε ζώα. Εννοώ, ποιος δεν θα ήθελε αυτή την ικανότητα; Όχι μόνο ανοίγει μια εντελώς άλλη πλευρά στην περιπέτεια, αλλά μου έχει ήδη παρουσιάσει μια ποικιλία εκπληκτικών σεναρίων. Αφού χρησιμοποίησα μια παρόμοια ικανότητα τόσο πολύ στο Baldur’s Gate 3, παίζοντας το Divinity Original Sin 2 απλώς εδραίωσε την επιθυμία μου να δω αυτή τη δυνατότητα σε περισσότερα RPG. Ειλικρινά, όσο περισσότερα παιχνίδια με αφήνουν να συνομιλώ με ζώα, τόσο το καλύτερο.
Επικοινωνία με τα ζωάκια
(Πίστωση εικόνας: Larian Studios)
Φυσικά τρέχω προς τον αρουραίο όσο πιο γρήγορα μπορώ και πιάνω κουβέντα. Και μόνο που μαθαίνω ότι το όνομά της είναι Έντι είναι αρκετό για να μου χαρίσει ένα μεγάλο χαμόγελο, αλλά ο μικρός τύπος είναι επίσης αρκετά εξυπηρετικός. Η Έντι μου δίνει ένα κλειδαράκι, ή όπως το αποκαλεί, ένα “μυτερό κλειδαράκι που ξεκλειδώνει”, και στη συνέχεια συνεχίζει να μου λέει για το μέρος στο οποίο βρέθηκα. Η κουβέντα μου με τον αρουραίο μου φέρνει στο μυαλό αμέτρητες περιπτώσεις στο Baldur’s Gate 3 όπου είχα την ευκαιρία να μιλήσω με γουρούνια, σκύλους και άλλα. Όταν μπήκα για πρώτη φορά στο Sword Coast, με συνεπήρε αμέσως το ξόρκι μαντείας Speak with Animals. Δεν είχα ξαναζήσει παιχνίδι που να με αφήνει να το κάνω αυτό, και κάθε φορά που συναντούσα ένα ζώο στον κόσμο, έπρεπε να δω τι θα μου έλεγε. Ενώ η απλή παρουσία άγριων ζώων βοηθάει τα εικονικά περιβάλλοντα να μοιάζουν πιο ζωντανά, το να μπορείς να συνομιλήσεις μαζί τους φέρνει ένα επιπλέον επίπεδο βάθους και κάνει τον κόσμο ακόμα πιο πλούσιο.
Νέος ορίζοντας
(Πίστωση εικόνας: Larian Studios)
Το Baldur’s Gate 3 με έπεισε να δοκιμάσω επιτέλους το τελευταίο αναγνωρισμένο από τους κριτικούς RPG της Larian και γίνεται γρήγορα η νέα μου εμμονή
Ως καθυστερημένος στα RPG της Larian, δεν είχα ιδέα ότι το Divinity Original Sin 2 είχε ένα παρόμοιο χαρακτηριστικό. Μπορείτε λοιπόν να φανταστείτε τη χαρά και την έκπληξή μου, όταν πρόσφατα ξεκίνησα το ταξίδι μου ως Lohse στο Rivellon και ανακάλυψα ότι ένα παρόμοιο χαρακτηριστικό υπήρχε και σε αυτό το RPG φαντασίας. Τόσα πολλά στο Divinity μου θύμισαν το Baldur’s Gate 3, αλλά τίποτα δεν μπορούσε να ξεπεράσει τη στιγμή που είδα ένα αναδυόμενο παράθυρο tutorial όταν συνάντησα για πρώτη φορά ένα πρόβατο. “Δεν μπορείτε να καταλάβετε τι προσπαθεί να πει αυτό το ζώο!” έγραφε το κείμενο. “Αν είχατε το ταλέντο Pet Pal θα μπορούσατε να κάνετε μια ουσιαστική συζήτηση”. Εγώ κυριολεκτικά έμεινα άναυδος. Τίποτα δεν επρόκειτο να με σταματήσει από το να αποκτήσω αυτό το ταλέντο με την πρώτη δυνατή ευκαιρία.
Διάλογος με σκύλους
(Πίστωση εικόνας: Larian Studios)
Ευτυχώς δεν μου πήρε πολύ χρόνο να συνομιλήσω με κάποια ζώα μόλις ανέβηκα επίπεδο και ξεκλείδωσα το ταλέντο. Έχει ήδη αποδειχθεί ότι ανοίγει το δρόμο για μερικές πολύ αξιομνημόνευτες αλληλεπιδράσεις, και μάλιστα μου έσωσε το τομάρι σε μια επικίνδυνη κατάσταση, στην οποία βοήθησε και η παραμονή μου στη φυλακή. Αφού μίλησα με τον αρουραίο, ήρθα στα χέρια με έναν μάγιστρο που βασάνιζε έναν φτωχό στρατιώτη. Προφανώς η παρουσία μου δεν ήταν ευπρόσδεκτη και σύντομα έπρεπε να πολεμήσω αυτόν και τους λακέδες του. Λεηλάτησα ό,τι είχε ο μάγιστρος, και παρόλο που πρόσεξα ότι είχε πάνω του μια κόκκινη μπάλα, δεν το σκέφτηκα και πολύ εκείνη τη στιγμή.
Βρέθηκα σε μια υπόγεια φυλακή στο Divinity Original Sin 2, και ένα συγκεκριμένο θέαμα με έκανε να παραληρώ. Μια ακολουθία γεγονότων στο Fort Joy που περιλαμβάνει ένα άγαλμα, ένα πάτημα ενός κουμπιού και μια καταπακτή με οδήγησαν σε αυτή την απροσδόκητη παράκαμψη και δεν έχω ιδέα τι να περιμένω . Με υποδέχεται ένας σκοτεινός και βρώμικος διάδρομος, με πλακόστρωτα δάπεδα από σκληρή πέτρα, ιστούς αράχνης να διακοσμούν κάθε γωνιά και ετοιμόρροπους τοίχους που χρειάζονται επισκευή. Σε κάθε πλευρά μου υπάρχουν πόρτες που οδηγούν σε μια χούφτα κελιά, και αφού στείλω τον Αιώνιο μελετητή σύντροφό μου Fane να σκαλίσει μερικές κλειδαριές με τα σκελετωμένα δάχτυλά του, ξεκινάω να εξερευνήσω.