Η Χρυσή Εποχή του Χόλιγουντ ονομάζεται έτσι για κάποιο λόγο. Μερικοί από τους πιο εμβληματικούς κινηματογραφικούς αστέρες όλων των εποχών αναδείχθηκαν στην εποχή αυτή, που σηματοδοτήθηκε από την έλευση του ήχου το 1927 και διήρκεσε μέχρι το 1969.
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η αργή κατάρρευση του συστήματος των στούντιο έδωσε στους ηθοποιούς (και τους σκηνοθέτες) μεγαλύτερη δύναμη για να επωφεληθούν στις διαπραγματεύσεις των συμβολαίων. Αυτό όχι μόνο έκανε τους διάσημους κατοίκους του Τίνσελταουν πλουσιότερους και ικανούς να ζήσουν αξιοζήλευτο τρόπο ζωής, αλλά σήμαινε επίσης ότι οι σταρ του κινηματογράφου έγιναν τα πραγματικά franchise του Χόλιγουντ τη δεκαετία του 1950.
Είναι σημαντικό ότι τη δεκαετία αυτή υπήρξε εισροή νέων, νεότερων ταλέντων που συνολικά πήραν την τέχνη της υποκριτικής πιο σοβαρά – ή, αναμφισβήτητα, εμμονικά. Πολλοί έγιναν επίσης καθοριστικά σύμβολα του σεξ, προμηνύοντας τα νέα κοινωνικά πρότυπα των επόμενων ετών.
Η δεκαετία του 1950 είναι απλά γεμάτη με εμβληματικά πρόσωπα της ασημένιας οθόνης, και εδώ είναι 32 από τους μεγαλύτερους κινηματογραφικούς αστέρες της δεκαετίας του 1950.
32. Toshiro Mifune
(Πίστωση εικόνας: Toho)
Ο Toshiro Mifune δεν γύρισε ταινίες στο Χόλιγουντ μέχρι τη δεκαετία του ’60, αλλά πέρασε τη δεκαετία του ’50 εδραιώνοντας την περίφημη καριέρα του στην πατρίδα του, την Ιαπωνία. Το 1954, ο Mifune πρωταγωνίστησε στο έπος εποχής του Κουροσάβα “Επτά Σαμουράι” και υποδύθηκε τη θρυλική φιγούρα του Miyamoto Musashi στο “Samurai” του Hiroshi Inagaki, το πρώτο μέρος μιας τριλογίας. Το 1957, ο Mifune πρωταγωνίστησε στο “Throne of Blood”, μια φεουδαρχική ιαπωνική αναπαράσταση του “Μάκβεθ” του Σαίξπηρ. Μια από τις τελευταίες του ταινίες της δεκαετίας θα ήταν το Κρυφό Φρούριο, το οποίο θάμπωσε τον νεαρό Τζορτζ Λούκας, ο οποίος στη συνέχεια θα χρησιμοποιούσε την ιστορία του στο δικό του κλασικό έργο της γενιάς του, ένα μικρό διαμάντι με το όνομα Πόλεμος των Άστρων.
31. William Holden
(Πίστωση εικόνας: Paramount)
Μια από τις μεγαλύτερες εισπρακτικές επιτυχίες της δεκαετίας του 1950, ο William Holden ξεκίνησε τη δεκαετία με ταινίες όπως το Father Is a Bachelor, το Union Station, το Born Yesterday και κυρίως το Sunset Boulevard. Μια ταινία με ειρωνικό τρόπο για το τι σημαίνει να πνίγεσαι στη φήμη του Χόλιγουντ, ο Χόλντεν κέρδισε την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ για την ερμηνεία του. Αργότερα θα κέρδιζε το βραβείο καλύτερου ηθοποιού για το Stalag 17 του 1953.
30. Sophia Loren
(Πίστωση εικόνας: Paramount)
Ιταλίδα εισαγωγής, η Σοφία Λόρεν θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες σταρ του κλασικού Χόλιγουντ. Ξεκίνησε την καριέρα της σε ηλικία 16 ετών το 1950 και εδραίωσε την παρουσία της στον ιταλικό κινηματογράφο με ταινίες όπως οι Aida, Δύο νύχτες με την Κλεοπάτρα, Too Bad She’s Bad, Σκάνδαλο στο Σορέντο και Ο χρυσός της Νάπολης. Μια συμφωνία με την Paramount το 1956 την εκτόξευσε στο προσκήνιο μέσα από ταινίες όπως η ρομαντική κωμωδία Houseboat και η Heller in Pink Tights. Η Λόρεν συνέχισε την καριέρα της καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 και του 1970, αλλά ήταν στη δεκαετία του 1950 όταν γεννήθηκε πραγματικά το αστέρι της.
29. Kim Novak
(Πίστωση εικόνας: Columbia)
Η Kim Novak πρωταγωνίστησε στο θρίλερ Vertigo του Alfred Hitchcock το 1958, που θεωρείται μία από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Ξεκίνησε ως κομπάρσος στο Son of Sinbad και κάποτε η Columbia την τοποθέτησε ως την επόμενη Ρίτα Χέιγουορθ. Πρωταγωνίστησε στο νουάρ Pushover του 1954 και στη ρομαντική κωμωδία Phffft, πριν πρωταγωνιστήσει στην επιτυχημένη ταινία Picnic και λάβει αξιοσημείωτη αναγνώριση στο The Man with the Golden Arm του Otto Preminger. Με την πάροδο του χρόνου, η Νόβακ απογοητεύτηκε από το Χόλιγουντ και τη δεκαετία του 1960 αποσύρθηκε οικειοθελώς από τη βιομηχανία για να επικεντρωθεί σε άλλες δημιουργικές ασχολίες. Εξακολουθούσε να πρωταγωνιστεί σε ταινίες από τη δεκαετία του ’70 και μετά, και είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην τηλεοπτική σειρά Falcon Crest της δεκαετίας του 1980, αλλά η δεκαετία του ’50 ήταν η εποχή που η Kim Novak ήταν σούπερνόβα.
28. Jane Russell
(Πίστωση εικόνας: RKO)
Κορυφαίο σύμβολο του σεξ της δεκαετίας του ’40 και του ’50, η Jane Russell ήταν διάσημη ως συμπρωταγωνίστρια της Marilyn Monroe στην επιτυχία Gentlemen Prefer Blondes το 1953. Ένα χρόνο αργότερα, πρωταγωνίστησε στη μουσική ταινία The French Line φορώντας ένα στρατηγικά κομμένο, εφαρμοστό μαγιό που ήταν το “μπικίνι της Σκλάβα Λέια” της εποχής της. Όπως πολλοί αστέρες που έγιναν διάσημοι τη δεκαετία του 1940, η Τζέιν Ράσελ μεταπήδησε στην τηλεόραση στα τελευταία της χρόνια. Ένα επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς Hunter του 1986 σηματοδότησε την τελευταία της εμφάνιση στην οθόνη. Πέθανε το 2011.
27. Doris Day
(Πίστωση εικόνας: Universal)
Ξεκινώντας την καριέρα της με την ταινία Romance on the High Seas το 1948, η Doris Day είχε μια γόνιμη και μακρά καριέρα που κάλυπτε διάφορα είδη. Πρωταγωνίστησε στο γουέστερν μιούζικαλ Calamity Jane το 1953, στο θρίλερ σασπένς του Άλφρεντ Χίτσκοκ The Man Who Knew Too Much το 1956 και στην ρομαντική κωμωδία Pillow Talk το 1959. Η καριέρα της στον κινηματογράφο συνεχίστηκε μέχρι το 1968, οπότε και πρωταγωνίστησε στη δική της τηλεοπτική κωμική σειρά, The Doris Day Show. Προς το τέλος του 20ού αιώνα και στις αρχές του 21ου, έλαβε μια σειρά από βραβεία ζωής, συμπεριλαμβανομένου του Προεδρικού Μεταλλίου της Ελευθερίας το 2004. Πέθανε το 2019.
26. Fred Astaire
(Πίστωση εικόνας: 20th Century Studios)
Γνωστός τόσο στο Μπρόντγουεϊ όσο και στο Χόλιγουντ για τον χορό του, ο Φρεντ Αστέρ γνώρισε το μεγαλύτερο μέρος της διασημότητάς του μεταξύ των δεκαετιών 1930 και 1940. Τη δεκαετία του 1950, ο Astaire επέστρεψε από τη συνταξιοδότησή του και πρωταγωνίστησε σε ταινίες όπως Royal Wedding το 1951, The Band Wagon το 1953, Daddy Long Legs το 1955 και Funny Face το 1957. Λόγω του υψηλού κόστους παραγωγής, οι ταινίες του τη δεκαετία του ’50 δεν ήταν εμπορικά επιτυχημένες, αλλά η κριτική αναγνώριση και η δημοτικότητά τους εξασφάλισαν ότι ο Astaire δεν είχε χάσει τίποτα. Έκλεισε τη δεκαετία με μια σειρά από τηλεοπτικά αφιερώματα που κέρδισαν Emmy.
25. Μπριζίτ Μπαρντό
(Πίστωση εικόνας: Sony Pictures Releasing)
Μια Γαλλίδα σταρλετίτσα, της οποίας οι αποπνικτικοί χαρακτήρες εδραίωσαν τη θέση της ως σύμβολο του σεξ (ο όρος “sex kitten” (γατάκι του σεξ) δημιουργήθηκε ακόμη και για να την περιγράψει), η Brigitte Bardot ξεκίνησε την κινηματογραφική της καριέρα το 1952 πριν αποκτήσει παγκόσμια φήμη το 1957 από την ταινία Και ο Θεός δημιούργησε τη γυναίκα. Άλλες σημαντικές ταινίες της στη δεκαετία του ’50 περιλαμβάνουν τις ταινίες Naughty Girl, Plucking the Daisy, The Bride Is Much Too Beautiful, La Parisienne, In Case of Adversity και Babette Goes to War. Η καριέρα της συνεχίστηκε και τη δεκαετία του ’60, πριν αποσυρθεί το 1973.
24. Yul Brynner
(Πίστωση εικόνας: Paramount)
Μέσα σε ένα χρόνο, το 1956, ο ρωσικής καταγωγής σταρ Yul Brynner εδραίωσε την αθανασία του μέσα από τη μουσική επιτυχία του 1956 The King and I (στην οποία ο Brynner πρωταγωνίστησε για πρώτη φορά στη θεατρική παραγωγή), το βιβλικό έπος The Ten Commandments και το Anastasia. Το 1958, πρωταγωνίστησε σε άλλη μια επιτυχία, τους Αδελφούς Καραμάζοφ. Το ξυρισμένο του κεφάλι και τα έντονα χαρακτηριστικά του προσώπου του έδιναν μια εξωτική εμφάνιση που ενθουσίασε τους κινηματογραφόφιλους της εποχής.
23. Montgomery Clift
(Πίστωση εικόνας: Columbia)
Υποψήφιος για Όσκαρ τέσσερις φορές και αξιομνημόνευτος για το ότι υποδυόταν ευαίσθητους νεαρούς άνδρες, ο Montgomery Clift ήταν από το πρώτο κύμα ηθοποιών μεθόδου (μαζί με τον James Dean και τον Marlon Brando) που εφάρμοσε την τέχνη του στην οθόνη. Πρωταγωνίστησε σε εννέα ταινίες κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950 και κέρδισε υποψηφιότητες για δύο από αυτές: A Place in the Sun και From Here to Eternity. Ως γνωστόν απέρριψε επίσης σημαντικούς ρόλους, μεταξύ άλλων για ταινίες όπως το Rope, Sunset Boulevard, High Noon και On the Waterfront. Πέθανε από καρδιακή προσβολή στη Νέα Υόρκη το 1966.
22. Susan Hayward
(Πίστωση εικόνας: MGM)
Μοντέλο μόδας που μετατράπηκε σε βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιό, η Susan Hayward πέρασε τη δεκαετία του ’50 πρωταγωνιστώντας σε δραματικές ταινίες όπως οι With a Song in My Heart, I’ll Cry Tomorrow, The Conqueror και I Want to Live! (που της χάρισε το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου). Έκλεισε τη δεκαετία με λιγότερο από-αστραφτερές ταινίες, Thunder in the Sun και Woman Obsessed, πριν η καριέρα της μειωθεί τη δεκαετία του ’70. Πέθανε το 1975- εικάζεται ότι τα γυρίσματα της ταινίας The Conqueror κοντά σε ραδιενεργό νέφος από δοκιμές ατομικής βόμβας στη Γιούτα συνέβαλαν στην ασθένειά της, καθώς και στους θανάτους άλλων μελών του καστ και του συνεργείου.
21. Debbie Reynolds
(Πίστωση εικόνας: MGM)
Η Debbie Reynolds ξεκίνησε τη δεκαετία του 1950 με επιτυχίες όπως το Three Little Words και το Singing’ in the Rain, και το άστρο της δεν έσβησε ποτέ πραγματικά μετά από αυτό. Άλλες σημαντικές ταινίες της της δεκαετίας περιλαμβάνουν τις ταινίες The Affairs of Dobie Gillis, Susan Slept Here, Bundle of Joy, The Catered Affair, Tammy and the Bachelor και The Mating Game. Βρήκε το κοινό των millennials από τη δουλειά της στις ταινίες Halloweentown της Disney και σε τηλεοπτικές σειρές όπως Will & Grace, Rugrats και Kim Possible. Η κόρη της ήταν η ίδια η Carrie Fisher του Star Wars και οι δυο τους πέθαναν με διαφορά μιας ημέρας στα τέλη του 2016.
20. Eva Marie Saint
(Πίστωση εικόνας: Columbia)
Αφού ξεκίνησε από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο τη δεκαετία του 1940, η Eva Marie Saint έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο στην ταινία On the Waterfront του 1954 με τον Marlon Brando, για την οποία κέρδισε το Όσκαρ καλύτερου δεύτερου γυναικείου ρόλου. Πρωταγωνίστησε επίσης στις ταινίες That Certain Feeling, Raintree County, A Hatful of Rain και έπαιξε απέναντι από τον Cary Grant στην ταινία North by Northwest. Όταν η κινηματογραφική της καριέρα άρχισε να φθίνει, επέστρεψε στην τηλεόραση και συγκέντρωσε περισσότερες υποψηφιότητες για Emmy, ενώ κέρδισε και ένα για τη μίνι σειρά People Like Us το 1990. Οι νεότερες γενιές μπορεί να την αναγνωρίσουν ως τη φωνή της ηλικιωμένης Katara στο έπος κινουμένων σχεδίων The Legend of Korra.
19. Gary Cooper
(Πίστωση εικόνας: Allied Artists)
Ο Γκάρι Κούπερ είναι ένας από τους λίγους που πέρασαν με επιτυχία από την εποχή του βωβού κινηματογράφου στον ήχο, όπου το τετράγωνο σαγόνι του και τα όμορφα χαρακτηριστικά του του επέτρεψαν να ορίσει την αμερικανική αρρενωπότητα για πολλές γενιές. Οι ταινίες του της δεκαετίας του 1950 ωχριούν σε σύγκριση με τις προηγούμενες δουλειές του και είναι ως επί το πλείστον αποτυχίες, όπως το Springfield Rifle, η Επιστροφή στον Παράδεισο, το Blowing Wind, ο Κήπος του Κακού, η Vera Cruz και το Στρατοδικείο του Billy Mitchell. Ακόμα και στην καλώς αξιολογημένη ρομαντική κωμωδία Love in the Afternoon με την Όντρεϊ Χέπμπορν, οι κριτικοί βρήκαν τον Κούπερ ενοχλητικό στην ηλικία του. Έλαβε όμως θετική αναγνώριση για το Friendly Persuasion. Σήμερα, οι κριτικοί θεωρούν τον ρόλο του στο γουέστερν “Ο άνθρωπος της Δύσης” του 1958 ως την τελευταία του μεγάλη ταινία.
18. Τζακ Λέμον
(Πίστωση εικόνας: Warner Bros.)
Γνωστός για τους ρόλους του ως αγωνιζόμενος everyman, οι σπουδαιότερες ταινίες του Jack Lemmon περιλαμβάνουν τις ταινίες Mister Roberts (που του χάρισε Όσκαρ) και Some Like It Hot, πριν το hot-streak του συνεχιστεί στη δεκαετία του 1960. Είχε τον πρώτο του πρωταγωνιστικό ρόλο στην κωμωδία It Should Happen to You το 1954 και εμφανίστηκε επίσης σε ταινίες όπως το Operation Mad Ball, Bell, Book and Candle, My Sister Eileen και How to Murder Your Wife. Το 1998, έλαβε Χρυσή Σφαίρα για τον ρόλο του στην ταινία Twelve Angry Men, όταν ο πραγματικός αποδέκτης της, ο Ving Rhames, παρέδωσε το βραβείο του στον Lemmon.
17. Frank Sinatra
(Πίστωση εικόνας: MGM)
Ο Ol’ Blue Eyes πρωτοβρήκε τη φήμη ως τραγουδιστής κατά τη διάρκεια της εποχής του swing, αλλά η υποκριτική ήταν εξίσου στο αίμα του. Αφού υπέστη τα χαμηλά της καριέρας του στη δεκαετία του ’40, ένας βραβευμένος με Όσκαρ ρόλος στο From Here to Eternity έδωσε το έναυσμα για μια επιστροφή που όμοιά της δεν είχε ξαναγίνει. Ο Σινάτρα πέταξε στο φεγγάρι τη δεκαετία του ’50 με ταινίες όπως The Man with the Golden Arm, Guys and Dolls, High Society, The Tender Trap, Not As a Stranger (όπου, παρασκηνιακά, ο Σινάτρα διέλυσε το καμαρίνι του σκηνοθέτη Stanley Kramer), The Pride and the Passion, The Joker Is Wild και άλλες. Ο Φρανκ Σινάτρα θα ήταν εμβληματικός μόνο με τη μουσική του, αλλά η οθόνη τον έκανε θεό.
16. Dorothy Dandridge
(Πίστωση εικόνας: 20th Century Studios)
Η Dorothy Dandridge ξεκίνησε την καριέρα της ως μέλος ενός περιοδεύοντος σχήματος τραγουδιού και χορού με την αδελφή της Vivian, και μαζί έκαναν τις πρώτες τους κινηματογραφικές εμφανίσεις τη δεκαετία του 1930. Περισσότερες κινηματογραφικές προτάσεις άρχισαν να καταφθάνουν για την Dandridge, η οποία απέρριψε τις περισσότερες από αυτές με το σκεπτικό της αποφυγής των στερεοτύπων των μαύρων. Πήρε τον πρώτο της πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία Bright Road του 1953, πριν πρωταγωνιστήσει στην ταινία Carmen Jones του 1954, κινηματογραφική εκδοχή του μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ. Η ταινία χάρισε στην Dandridge αναγνώριση ως η πρώτη Αφροαμερικανίδα που προτάθηκε για καλύτερη ηθοποιό. Αν και έχασε από την Γκρέις Κέλι, το αστέρι της Ντάντριτζ εδραιώθηκε και συνέχισε να εργάζεται τη δεκαετία με ταινίες όπως το Island in the Sun, το Tamango και το Porgy and Bess. Η Dandridge πέθανε τον Σεπτέμβριο του 1965.
15. Natalie Wood
(Πίστωση εικόνας: Warner Bros.)
Ενώ η Natalie Wood βρήκε μεγαλύτερη φήμη στη δεκαετία του 1960, η καριέρα της έφτασε νωρίς στα ύψη όταν προτάθηκε για Όσκαρ σε ηλικία 16 ετών για τον ρόλο της στην ταινία Rebel Without a Cause. Μετά την αποφοίτησή της από το λύκειο το 1956, η Wood ασχολήθηκε με το να υποδύεται τις φίλες της στην οθόνη, κάτι που παραδέχτηκε ότι δεν την ικανοποιούσε. Οι ταινίες της εκείνη την περίοδο περιλαμβάνουν τα The Burning Hills, The Girl He Left Behind, Bombers B-52, Marjorie Morningstar και Kings Go Forth. Αν και η καριέρα της θεωρήθηκε ότι βρισκόταν σε πτώση στο τέλος της δεκαετίας, ανέκαμψε με το Splendor του 1960 και το West Side Story του 1961. Οι συνθήκες του θανάτου της Wood το 1981 παραμένουν ανεξιχνίαστες.
14. Jerry Lewis
(Πίστωση εικόνας: Paramount)
Ξεκινώντας ως το “Lewis” μισό του κωμικού διδύμου Martin & Lewis (με τον Dean Martin), ο Jerry Lewis απόλαυσε τη δεκαετία του ’50 ως ένας από τους πιο ακριβοπληρωμένους αστέρες του Χόλιγουντ. Πέρασε το πρώτο μισό της δεκαετίας ως μουσικός και ζωντανός καλλιτέχνης στο Λας Βέγκας, για να μην αναφέρουμε μια σειρά από θεατρικές κωμωδίες Martin & Lewis. Αλλά το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’50 είδε τον Lewis να κυριαρχεί στο box office μόνος του με ταινίες όπως The Delicate Delinquent, The Sad Sack, Rock-A-Bye Baby, The Geisha Boy και Don’t Give Up the Ship. Αργότερα έγινε εξέχων υποστηρικτής της μυϊκής δυστροφίας, αλλά ένα δημοσίευμα του Vanity Fair του 2022 που περιγράφει λεπτομερώς τις καταγγελίες για σεξουαλική επίθεση και παρενόχληση από άλλες ηθοποιούς, όπως η Κάρεν Σαρπ, η Χόουπ Χόλιντεϊ και η Λέινι Καζάν, αμαύρωσε το άστρο του μετά το θάνατό του το 2017.
13. Dean Martin
(Πίστωση εικόνας: MGM)
Ο “Βασιλιάς της δροσιάς” ξεκίνησε την καριέρα του γελώντας στο πλευρό του Τζέρι Λιούις. Όταν η συνεργασία τους έληξε το 1956, ο Martin συνέχισε να τραγουδάει και έγινε μέλος του Rat Pack. Στην πλειονότητα των σημαντικότερων ταινιών του της δεκαετίας του 1950 είχε πρωταγωνιστή τον Τζέρι Λιούις με κωμωδίες όπως At War with the Army, That’s My Boy, Jumping Jacks, Scared Stiff και Living It Up. Αφού έγινε σόλο, ο Μάρτιν διεύρυνε το φάσμα του και συμπεριέλαβε δράματα και γουέστερν όπως τα The Young Lions, Some Came Running, Rio Bravo και Career.
12. Κάρι Γκραντ
(Πίστωση εικόνας: Paramount)
Το αποκορύφωμα της καριέρας του Κάρι Γκραντ ήρθε στα τέλη της δεκαετίας του 1930 και στις αρχές της δεκαετίας του 1940. Στη δεκαετία του 1950 μπήκε σε ύφεση της καριέρας του και μάλιστα σημείωσε: “Το να υποδυθείς τον εαυτό σου, τον αληθινό σου εαυτό, είναι το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο”. Η ανάκαμψή του ξεκίνησε όταν πρωταγωνίστησε στο πλευρό της Γκρέις Κέλι στην ταινία “Να πιάσω έναν κλέφτη”, και συνέχισε να πρωταγωνιστεί σε περισσότερες επιτυχίες όπως “Μια υπόθεση που θυμάμαι”, “Η περηφάνια και το πάθος”, “Houseboat” και “Indiscreet”. Έκλεισε τη δεκαετία πρωταγωνιστώντας στην ταινία του Άλφρεντ Χίτσκοκ North by Northwest του 1959, που θεωρείται ευρέως μία από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.
11. Ίνγκριντ Μπέργκμαν
(Πίστωση εικόνας: 20th Century Studios)
Με καταγωγή από τη Σουηδία, η Ίνγκριντ Μπέργκμαν έλαβε ένα βουνό από βραβεία, συμπεριλαμβανομένων τριών Όσκαρ, δύο Emmy, ενός Tony και τεσσάρων Χρυσών Σφαιρών. Έγινε διάσημη τη δεκαετία του ’40 μέσα από ταινίες όπως οι Casablanca, Gaslight και Joan of Arc. Ξεκίνησε τη δεκαετία του ’50 με την ταινία Stromboli του Ρομπέρτο Ροσελίνι, αν και μια σκανδαλώδης σχέση εν μέσω της κυκλοφορίας της ενθάρρυνε την Μπέργκμαν να ζήσει και να εργαστεί εκτός ΗΠΑ, όπου εμφανίστηκε σε ταινίες όπως οι Europa ’51, Fear και Journey to Italy. Το 1956 επέστρεψε στο Χόλιγουντ και κέρδισε Όσκαρ για τον ρόλο της στην ταινία Αναστασία. Πέρασε επίσης τη δεκαετία πρωταγωνιστώντας στις ταινίες Indiscreet και The Inn of the Sixth Happiness.
10. Ελίζαμπεθ Τέιλορ
(Πίστωση εικόνας: Columbia)
Η Ελίζαμπεθ Τέιλορ πέρασε τη δεκαετία του ’40 ως η βασίλισσα των εφήβων της οθόνης, αλλά όταν έγινε 18 ετών το 1950, πρωταγωνίστησε σε ρόλους με πιο ενήλικο προσανατολισμό, όπως στο The Big Hangover και στο Father of the Bride (το οποίο δημιούργησε μια συνέχεια, το Father’s Little Dividend το 1951). Καθώς περνούσε η δεκαετία του ’50, η δύναμη του σταρ της Τέιλορ αυξανόταν, αν και η οικονομική της εξάρτηση από την MGM σήμαινε ότι αναλάμβανε έργα που προσωπικά δεν τα έβρισκε ενδιαφέροντα. Η άνοδος της τηλεόρασης τη δεκαετία του ’60 ανάγκασε τα κινηματογραφικά στούντιο του Χόλιγουντ να παράγουν πιο δημιουργικές και ενδιαφέρουσες δουλειές, γεγονός που ήταν μια ανακούφιση για την Ελίζαμπεθ Τέιλορ να κάνει κάτι περισσότερο από το “να χασμουριέμαι σε ρόλους”, όπως είπε κάποτε η ίδια.
9. Rock Hudson
(Πίστωση εικόνας: Warner Bros.)
Αφού έγινε διάσημος με την ταινία Magnificent Obsession το 1954, ο Rock Hudson έγινε ένας από τους εξέχοντες σταρ της δεκαετίας με ταινίες όπως All That Heaven Allows, Giant και Pillow Talk. Η σταρδοποίησή του συνεχίστηκε καθ’ όλη τη δεκαετία του 1960, ενώ βρήκε μεγαλύτερη επιτυχία στην τηλεόραση στη σειρά McMillan & Wife. Ο σεξουαλικός προσανατολισμός του Hudson κρατήθηκε μακριά από τη δημοσιότητα για χρόνια, μέχρι που διαγνώστηκε με AIDS το 1984. Πέθανε το 1985, όταν ήταν 59 ετών.
8. James Dean
(Πίστωση εικόνας: Warner Bros.)
Αν και πρωταγωνίστησε σε ελάχιστες ταινίες πριν από το θάνατό του το 1955, η αγορίστικη ομορφιά και η απόμακρη ένταση του James Dean έχουν εξασφαλίσει την αθανασία του ως ο απόλυτος καρδιοκατακτητής του Χόλιγουντ. Από τις τρεις μεγάλες κινηματογραφικές ταινίες του – East of Eden, Rebel Without a Cause και Giant – οι δύο τελευταίες κυκλοφόρησαν μετά θάνατον. Κέρδισε όμως υποψηφιότητες για Όσκαρ και για τις τρεις. Φανταστείτε τι θα μπορούσε να μας είχε δώσει αν είχαμε την ευλογία να απολαύσουμε περισσότερες.
7. Clark Gable
(Πίστωση εικόνας: MGM)
Ο Clark Gable απέκτησε αδιαμφισβήτητη φήμη μέσω του κλασικού “Όσα παίρνει ο άνεμος” του 1939, οπότε ήταν ήδη ένας τεράστιος σταρ όταν ξεκίνησε η δεκαετία του ’50. Ο Gable διατήρησε την κυριαρχία του μέσα από ταινίες όπως το Across the Wide Missouri, το Lone Star, το Never Let Me Go και το Mogambo. Ο σταρ χώρισε με την MGM και γύρισε ταινίες για άλλα στούντιο όπως η 20th Century Fox (όπως το Soldier of Fortune το 1955) και η Warner Bros. (Band of Angels το 1957, αν και έλαβε κακές κριτικές). Το 1955, ο Γκέιμπλ εξακολουθούσε να είναι η 10η μεγαλύτερη επιτυχία στο box office. Θα ήταν η τελευταία φορά που θα κυβερνούσε πριν από το θάνατό του το 1960.
6. Γκρέις Κέλι
(Πίστωση εικόνας: Paramount)
Η μοναδική σταρ του κινηματογράφου της δεκαετίας του 1950 που ήταν και πραγματική πριγκίπισσα, η Γκρέις Κέλι είναι αναμφισβήτητα η ενσάρκωση του χολιγουντιανού σταρ των μέσων του 20ού αιώνα. Ξεκινώντας με το κινηματογραφικό της ντεμπούτο στο Fourteen Hours του 1951, η Grace Kelly κόσμησε την οθόνη με κλασικές ταινίες όπως High Noon, Mogambo (που της χάρισε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου), The Country Girl (για το οποίο κέρδισε το βραβείο Α’ Γυναικείου Ρόλου), The Bridges at Toko-Ri και High Society. Η συνεργασία της με τον Άλφρεντ Χίτσκοκ – Dial M For Murder, Rear Window και To Catch a Thief – σημαίνει ότι το όνομά της αναφέρεται πάντα στις σχολές κινηματογράφου παντού. Η Kelly τερμάτισε την κινηματογραφική της καριέρα σε ηλικία 26 ετών όταν παντρεύτηκε τον πρίγκιπα Rainier III του Μονακό το 1956. Πέθανε το 1982 μετά από τραυματισμούς σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Το Ίδρυμα Princess Grace Foundation, που ιδρύθηκε από τον γιο της Kelly, πήρε το όνομά του προς τιμήν της.
5. Όντρεϊ Χέπμπορν
(Πίστωση εικόνας: Paramount)
Τιτάνια τόσο στη δεκαετία του 1950 όσο και στη δεκαετία του 1960, η Όντρεϊ Χέπμπορν απέκτησε γρήγορη διασημότητα στη ρομαντική κωμωδία Roman Holiday του 1953, η οποία της χάρισε ένα Όσκαρ. Η επιτυχία της ταινίας της χάρισε ένα συμβόλαιο με την Paramount, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα ταινίες όπως το Sabrina (που της χάρισε μια δεύτερη υποψηφιότητα για Όσκαρ), το War and Peace, το Funny Face, το Love in the Afternoon και το The Nun’s Story. Η Χέπμπορν απολάμβανε ακόμη μεγαλύτερη φήμη τη δεκαετία του 1960, αλλά αυτό είναι μια άλλη λίστα για μια άλλη φορά.
4. Τζον Γουέιν
(Πίστωση εικόνας: Warner Bros.)
Ο απόλυτος σταρ των γουέστερν ταινιών, η αλματώδης άνοδος του Τζον Γουέιν στις δεκαετίες του ’30 και του ’40 του επέτρεψε να ωριμάσει ως ηθοποιός της οθόνης μέχρι τη δεκαετία του ’50. Η δεκαετία αυτή είδε τον Γουέιν να συμμετέχει σε πολεμικές και αεροπορικές ταινίες όπως οι Flying Leathernecks, Island in the Sky και The High and the Mighty. Έκανε επίσης ταινίες περιπέτειας, όπως Ο βάρβαρος και η γκέισα, κωμωδίες, όπως Ο ήσυχος άνθρωπος, και φυσικά περισσότερα γουέστερν, όπως το Ρίο Μπράβο και Οι στρατιώτες των αλόγων. Ο Γουέιν συνέχισε να γυρίζει ταινίες μέχρι και τη δεκαετία του 1970, μέχρι το θάνατό του από καρκίνο του στομάχου το 1979. Παραμένει ένα είδωλο τόσο για τον κινηματογράφο όσο και για την αμερικανική κουλτούρα, ακόμη και αν η προσωπική του πολιτική ήταν απεχθής.
3. Τσάρλτον Χέστον
(Πίστωση εικόνας: MGM)
Για το βιβλικό έπος του 1956 “Οι δέκα εντολές”, ο σκηνοθέτης Cecil B. DeMille επέλεξε τον Charlton Heston επειδή πίστευε ότι έμοιαζε με άγαλμα του Μιχαήλ Άγγελου. Αλλά η προηγούμενη δουλειά του Heston στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 1950 δεν ήταν καθόλου παραδεισένια. Η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία ήταν το νουάρ θρίλερ Dark City, το οποίο ακολούθησε με μερικές ακόμη καλές αλλά μη αξιοσημείωτες κυκλοφορίες όπως τα Ruby Gentry, The Savage, The President’s Lady, Pony Express και Arrowhead. Το Being Moses έφερε τον Χέστον σε νέα ύψη, και έκλεισε τη δεκαετία με ένα άλλο μεγαλοκλασικό, το Ben-Hur. Ο Χέστον πέρασε τα επόμενα χρόνια πρωταγωνιστώντας σε επιτυχίες και αποτυχίες και θα επανεφεύρει τον εαυτό του στη δεκαετία του 1970. Αλλά για μια στιγμή στη δεκαετία του 1950, ο Χέστον ήταν ανίκητος σαν Θεός.
2. Μάρλον Μπράντο
(Πίστωση εικόνας: Warner Bros.)
Το θέμα με την καριέρα του Μάρλον Μπράντο στη δεκαετία του 1950 είναι ότι θα μπορούσες να τον προσδιορίσεις μόνο από δύο ταινίες: το A Streetcar Named Desire του 1951 και το On the Waterfront του 1954. Δεν πρόκειται απλώς για κλασικές ταινίες, αλλά για σημεία καμπής στον αμερικανικό κινηματογράφο και αποκαλύψεις για το τι σημαίνει να είσαι ηθοποιός της οθόνης. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι άλλες ταινίες του Μπράντο την ίδια δεκαετία δεν αξίζουν να φωνάξει κανείς στη Στέλλα – ο Ιούλιος Καίσαρας, ο Άγριος, το “Guys and Dolls” και το “The Young Lions” είναι όλες ταινίες Α-plus από μόνες τους – αλλά σημαίνει κάτι όταν μόλις δύο ταινίες έχουν κάνει το όνομά σου συνώνυμο της εξαιρετικής ποιότητας υποκριτικής.
1. Τζέιμς Στιούαρτ
(Πίστωση εικόνας: Paramount)
Η ειρωνεία σχετικά με τους κινηματογραφικούς αστέρες είναι ότι οι πιο ανθεκτικοί συχνά μνημονεύονται επειδή έπαιξαν περισσότερο τον απλό άνθρωπο παρά θεόμορφους ήρωες. Ο Τζέιμς Στιούαρτ έγινε διάσημος στις δεκαετίες του ’30 και του ’40 υποδυόμενος φιλικούς, ιδεαλιστές και καλοκάγαθους άνδρες, και με αυτόν τον τρόπο έδωσε μορφή στις αντιληπτές αμερικανικές αξίες. Ακόμη και όταν ο Στιούαρτ έφυγε από το να υποδυθεί υγιείς τύπους, εντούτοις έφερε μαζί του την τέλεια ενέργεια των πρωταγωνιστών. Οι μεγαλύτερες ταινίες του της δεκαετίας περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων τα εξής: Winchester ’73, Broken Arrow, Rear Window, The Man Who Knew Too Much, Vertigo και Anatomy of a Murder, για να αναφέρουμε μόνο μερικές. Αυτές οι επιτυχίες (και άλλες) έκαναν τον Stewart έναν από τους μεγαλύτερους, αν όχι τον μεγαλύτερο κινηματογραφικό σταρ της δεκαετίας του 1950.