Κάποια κερδίζεις, κάποια χάνεις. Καθώς το 2024 πλησιάζει στο τέλος του, το πανάρχαιο ρητό δεν θα μπορούσε να είναι πιο αληθινό στη σφαίρα των παιχνιδιών τρόμου. Τα προηγούμενα χρόνια μας έχουν δει να εγκαινιάζουμε την αναγέννηση του survival horror, με τα Resident Evil 4 και Alan Wake 2 του 2023 να είναι τα τριπλά στοιχεία που ξεχωρίζουν ιδιαίτερα. Αλλά φέτος, το αιματοβαμμένο πεδίο μάχης που είναι το είδος του τρόμου μοιάζει λίγο διαφορετικό, και αυτό οφείλεται στα τεράστια ρίσκα που οι προγραμματιστές και οι εκδότες είναι πρόθυμοι να αναλάβουν.
Βέβαια, ορισμένα από αυτά προσγειώθηκαν καλύτερα από άλλα. Αλλά μετά από μια χρονιά όπου τα μεγάλα remakes ήταν ο βασιλιάς, είδα πολλά περισσότερα να συμβαίνουν στο πεδίο των νέων IPs τρόμου, των τολμηρών sequels και των ρετρό indies που με έχουν ενθουσιάσει περισσότερο για τα επερχόμενα παιχνίδια τρόμου του 2025. Όλα καταλήγουν στο γεγονός ότι το ρίσκο είναι η μυστική σάλτσα που κρατά το είδος σε μια συνεχή κατάσταση ανάπτυξης. Η ανάγκη να “παίξουμε εκ του ασφαλούς” μπορεί να στραγγαλίσει τον τρόμο, κρατώντας τον ριζωμένο στο χρόνο αντί να εξελίσσεται μαζί με τους ανθρώπους που τον παίζουν. Τα τρία κορυφαία παιχνίδια τρόμου της χρονιάς – Slitterhead, Silent Hill 2 και Senua’s Saga: Hellblade 2 – αποδεικνύουν αυτό το σημείο με πολύ διαφορετικούς τρόπους.
Roads untaken
(Πίστωση εικόνας: Xbox Game Studios)Xenomorphosis
Χαίρομαι που το Alien Isolation 2 θα είναι sequel αντί για remake, αποδεικνύοντας ότι το survival horror έχει μέλλον πέρα από την αναμόχλευση του παρελθόντος του
Ένα sequel, μια νέα ιδιοκτησία και ένα remake ενός κλασικού survival horror. Αυτή είναι μια εύκολη περίληψη του τρόπου με τον οποίο κάθε ένα από τα παραπάνω παιχνίδια τροφοδοτεί το ποικίλο χαρτοφυλάκιο τρόμου του 2024. Ωστόσο, δεν είναι ο παράγοντας καινοτομίας που με ξεχωρίζει, αλλά ο τρόπος με τον οποίο οι προγραμματιστές του καθενός προσπάθησαν να ωθήσουν το είδος πέρα από τα υπάρχοντα όριά του, παίρνοντας τα απαραίτητα ρίσκα.
Όπως είπα και στην κριτική μου για το Hellblade 2, το στοιχειωτικό κινηματογραφικό sequel της Ninja Theory ωθεί τα τεχνολογικά όρια των δυνατοτήτων του Xbox Series X. Είναι ταυτόχρονα ένα βιντεοπαιχνίδι και μια αφηγηματική εμπειρία, δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στο δεύτερο κατά καιρούς για να δημιουργήσει αυτό που πολλοί θα μπορούσαν (λανθασμένα) να απορρίψουν ως έναν προσομοιωτή τρόμου με περπάτημα και συναντήσεις μάχης. Αυτό δεν αποτελεί απαραίτητα τεράστιο ρίσκο, βλέποντας ότι το Hellblade: Senua’s Sacrifice ακολουθεί μια παρόμοια παζλ-κεντρική δομή, αλλά το γεγονός ότι τόσοι πολλοί κρατούν αυτόν τον παράγοντα σχεδιασμού εναντίον του είναι ένα σημείο ενδιαφέροντος για μένα.
Κάποια κερδίζεις, κάποια χάνεις. Καθώς το 2024 πλησιάζει στο τέλος του, το πανάρχαιο ρητό δεν θα μπορούσε να είναι πιο αληθινό στη σφαίρα των παιχνιδιών τρόμου. Τα προηγούμενα χρόνια μας έχουν δει να εγκαινιάζουμε την αναγέννηση του survival horror, με τα Resident Evil 4 και Alan Wake 2 του 2023 να είναι τα τριπλά στοιχεία που ξεχωρίζουν ιδιαίτερα. Αλλά φέτος, το αιματοβαμμένο πεδίο μάχης που είναι το είδος του τρόμου μοιάζει λίγο διαφορετικό, και αυτό οφείλεται στα τεράστια ρίσκα που οι προγραμματιστές και οι εκδότες είναι πρόθυμοι να αναλάβουν.
Βέβαια, ορισμένα από αυτά προσγειώθηκαν καλύτερα από άλλα. Αλλά μετά από μια χρονιά όπου τα μεγάλα remakes ήταν ο βασιλιάς, είδα πολλά περισσότερα να συμβαίνουν στο πεδίο των νέων IPs τρόμου, των τολμηρών sequels και των ρετρό indies που με έχουν ενθουσιάσει περισσότερο για τα επερχόμενα παιχνίδια τρόμου του 2025. Όλα καταλήγουν στο γεγονός ότι το ρίσκο είναι η μυστική σάλτσα που κρατά το είδος σε μια συνεχή κατάσταση ανάπτυξης. Η ανάγκη να “παίξουμε εκ του ασφαλούς” μπορεί να στραγγαλίσει τον τρόμο, κρατώντας τον ριζωμένο στο χρόνο αντί να εξελίσσεται μαζί με τους ανθρώπους που τον παίζουν. Τα τρία κορυφαία παιχνίδια τρόμου της χρονιάς – Slitterhead, Silent Hill 2 και Senua’s Saga: Hellblade 2 – αποδεικνύουν αυτό το σημείο με πολύ διαφορετικούς τρόπους.
Roads untaken
(Πίστωση εικόνας: Xbox Game Studios)Xenomorphosis
Χαίρομαι που το Alien Isolation 2 θα είναι sequel αντί για remake, αποδεικνύοντας ότι το survival horror έχει μέλλον πέρα από την αναμόχλευση του παρελθόντος του
Ένα sequel, μια νέα ιδιοκτησία και ένα remake ενός κλασικού survival horror. Αυτή είναι μια εύκολη περίληψη του τρόπου με τον οποίο κάθε ένα από τα παραπάνω παιχνίδια τροφοδοτεί το ποικίλο χαρτοφυλάκιο τρόμου του 2024. Ωστόσο, δεν είναι ο παράγοντας καινοτομίας που με ξεχωρίζει, αλλά ο τρόπος με τον οποίο οι προγραμματιστές του καθενός προσπάθησαν να ωθήσουν το είδος πέρα από τα υπάρχοντα όριά του, παίρνοντας τα απαραίτητα ρίσκα.
Όπως είπα και στην κριτική μου για το Hellblade 2, το στοιχειωτικό κινηματογραφικό sequel της Ninja Theory ωθεί τα τεχνολογικά όρια των δυνατοτήτων του Xbox Series X. Είναι ταυτόχρονα ένα βιντεοπαιχνίδι και μια αφηγηματική εμπειρία, δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στο δεύτερο κατά καιρούς για να δημιουργήσει αυτό που πολλοί θα μπορούσαν (λανθασμένα) να απορρίψουν ως έναν προσομοιωτή τρόμου με περπάτημα και συναντήσεις μάχης. Αυτό δεν αποτελεί απαραίτητα τεράστιο ρίσκο, βλέποντας ότι το Hellblade: Senua’s Sacrifice ακολουθεί μια παρόμοια παζλ-κεντρική δομή, αλλά το γεγονός ότι τόσοι πολλοί κρατούν αυτόν τον παράγοντα σχεδιασμού εναντίον του είναι ένα σημείο ενδιαφέροντος για μένα.
Το Hellblade δεν προσποιήθηκε ποτέ ότι είναι το God of War ή το Assassin’s Creed Valhalla. Δεν είναι ούτε ένα παιχνίδι δράσης Βίκινγκ, ούτε μια φαντασίωση δύναμης του σκανδιναβικού θεού, αλλά μια βαθιά συγκλονιστική μελέτη χαρακτήρα μιας ψυχικά άρρωστης γυναίκας που αντιμετωπίζει φρίκη μέσα και έξω. Χάρηκα που είδα τη Ninja Theory να διπλασιάζει περαιτέρω αυτά τα θέματα στο Hellblade 2, αποδεικνύοντας κάτι καίριο: ο τρόμος δεν πρέπει να είναι προσιτός και εύπεπτος. Δεν χρειάζεται να είναι πάντα ένα θρίλερ μάχης υψηλών οκτανίων, όπως τα καλύτερα παιχνίδια τρόμου επιβίωσης. Ο τρόμος μπορεί να έχει ισχυρές, ανθρώπινες ιστορίες ως κεντρική κινητήρια δύναμη, και υπάρχουν πολύ λίγα τέτοια παιχνίδια εκεί έξω αυτή τη στιγμή. Αρνούμενο να συμμορφωθεί με τις συμβάσεις του είδους, το Hellblade 2 ξεχωρίζει ως ένα από τα πιο σημαντικά παιχνίδια τρόμου των τελευταίων ετών – και δεν υπάρχει τίποτα “ασφαλές” σε αυτό.
Underdogs
(Πίστωση εικόνας: Bokeh Game Studio)
Τα ρίσκα της Bokeh απέδωσαν καρπούς και παρέδωσαν ένα πραγματικά μοναδικό παιχνίδι τρόμου.
Τούτου λεχθέντος, το Hellblade 2 ήταν μια γνωστή ποσότητα από έναν προγραμματιστή που ανήκει στη Microsoft, και έτσι προσδίδει στον εαυτό του έναν βαθμό προκατασκευασμένης ποιότητας. Το ίδιο δεν μπορεί να ειπωθεί για την κυκλοφορία του Νοεμβρίου του Slitterhead, μιας φρέσκιας IP τρόμου από ένα ολοκαίνουργιο στούντιο.
Αποτελούμενο από τους πρώην δημιουργούς της Team Silent, Keiichiro Toyama και Akira Yamaoka, το παρθενικό ταξίδι της Bokeh Game Studios με είχε ήδη κάνει να περιμένω το Slitterhead όταν ανακοινώθηκε για πρώτη φορά το 2021. Τότε δεν είχα ιδέα τι να περιμένω από αυτό το ανατριχιαστικό παιχνίδι body horror και τίποτα δεν μπορούσε να με προετοιμάσει για το πόσο μοναδική εμπειρία αποδείχθηκε.
Εγγραφείτε στο ενημερωτικό δελτίο του GamesRadar+
Εβδομαδιαίες συγκεντρώσεις, ιστορίες από τις κοινότητες που αγαπάτε και πολλά άλλα
Επικοινωνήστε μαζί μου με νέα και προσφορές από άλλες μάρκες του FutureΛαμβάνετε email από εμάς για λογαριασμό των αξιόπιστων συνεργατών ή χορηγών μαςΥποβάλλοντας τα στοιχεία σας, συμφωνείτε με τους Όρους & Προϋποθέσεις και την Πολιτική Απορρήτου και είστε άνω των 16 ετών.
Η ειλικρινής άρνηση του Slitterhead να ακολουθήσει τα πρότυπα τρόμου οποιουδήποτε είδους είναι σε μεγάλο βαθμό αυτό που με έπεισε για αυτό, το δυναμικό σύστημα μάχης του που ενισχύεται από μια νεο-νουάρ sci-fi αφήγηση της δεκαετίας του ’90 που πάντα έκανε ζιγκ ζιγκ όταν νόμιζα ότι θα έκανε ζαγκ. Όπως και το Hellblade 2, το Slitterhead δεν ήταν το sleeper hit που θεωρούσα ότι ήταν. Αλλά όλα τα ρίσκα του Bokeh απέδωσαν για να παραδώσει ένα πραγματικά ξεχωριστό παιχνίδι τρόμου, το οποίο μπορώ να δω να αναγνωρίζεται τελικά σε χρόνια από τώρα, όταν αναπόφευκτα θα εμφανιστούν μια σειρά από βίντεο στο YouTube με τίτλο “BIGGEST MISSED HORROR GEM OF 2024?”.