Αν υπάρχει μια υπεράνθρωπη ικανότητα που πάντα μου έλειπε, αυτή είναι η ικανότητα να κάνω πλατφόρμες. Αυτό είναι που κάνει την τελευταία μου εμμονή με το Game Pass, το Magical Delicacy, μια τόσο μοναδική συμμετοχή στη λίστα των παιχνιδιών μου αυτή τη στιγμή.
Το ιδιόρρυθμο ταξίδι της μαγείρισσας Flora είναι μια 2D pixel περιπέτεια χωρίς καμία μάχη, και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι δεν θα αποκαλούσα τον εαυτό μου καθόλου άνετο gamer, συνήθως αγνοώ οτιδήποτε τέτοιο. Και όμως, το Magical Delicacy με έχει μαγέψει με αδιάσπαστο τρόπο – και νομίζω ότι επιτέλους βρήκα ένα παιχνίδι πλατφόρμας που αγαπώ.
Όχι και τόσο μυστικά συστατικά
(Πίστωση εικόνας: sKaule)Game Pass-enger princess
(Πίστωση εικόνας: Focus Entertainment)
Η τελευταία μου εμμονή με το Game Pass είναι ένα παιχνίδι δράσης που χτυπάει βαμπίρ και θα μπορούσε να είναι το τρελό εναλλακτικό χρονοδιάγραμμα του Red Dead Redemption 2
Ίσως ο πιο περίεργος λόγος πίσω από την απόλαυσή μου για το συγκεκριμένο platformer είναι το γεγονός ότι είναι ένα ζεστό παιχνίδι χειροτεχνίας στην καρδιά. Θα παραδεχτώ ότι είναι ένα είδος στο οποίο θα γύριζα τη μύτη μου, εκτός και αν το εν λόγω παιχνίδι περιλαμβάνει κάποιες τσουχτερές ορδές ζόμπι που επιτίθενται με αυτοσχέδια όπλα. Αλλά αφαιρώντας την πρόσθετη πίεση της μάχης, αφήνοντας τον κόσμο ένα εκτεταμένο αφηγηματικό παζλ με στοιχεία management sim, βρίσκομαι τελικά σε θέση να χαλαρώσω και να πάρω το χρόνο μου με τα σημεία που βρίσκω πραγματικά δύσκολα: απλά να κυκλοφορώ στο χάρτη.
Τα τσακισμένα νεύρα είναι εδώ και καιρό η αιτία των θλιβερών αποτυχιών μου στο platforming. Το να πέφτεις στο κενό και να πρέπει να ξεκινήσεις πάλι από την αρχή δεν είναι ποτέ διασκεδαστικό, αλλά τα τρεμάμενα χέρια μου και η παντελής έλλειψη αντίληψης του βάθους καθιστούν την κάθε μια από αυτές μια πραγματικά απογοητευτική εμπειρία, ανεξάρτητα από το πόσο γοητευτική ή ωραία μπορεί να είναι η αισθητική του παιχνιδιού. Αλλά με όλη την πίεση για να μείνω ζωντανός να έχει αφαιρεθεί στο Magical Delicacy, δεν τιμωρούμαι για τις περίεργες δυσπραγίες. Αντ’ αυτού, το παίρνω στο ψωμί μου και συνεχίζω να πολεμάω.
Αυτό είναι ιδιαίτερα εύκολο στο Magical Delicacy. Γρήγορα το αναγνωρίζω ως Metroidvania για όλα τα διασυνδεδεμένα περάσματα που πλέκουν τον τεράστιο χάρτη του, πολλά από τα οποία είναι απρόσιτα μέχρι να προχωρήσει η ιστορία σε συγκεκριμένα σημεία. Ο μόνος τρόπος για να προωθήσετε την αφήγηση; Εξερευνήστε κάθε γωνιά που μπορείτε σε διάφορα σημεία κατά τη διάρκεια του δυναμικού κύκλου ημέρας/νύχτας. Για πρώτη φορά, αυτή η Metroidvania δεν με κάνει να θέλω να φάω το χειριστήριο μου από απογοήτευση. Ίσως εσείς οι φιλόξενοι gamers έχετε καταλάβει κάτι, γιατί ένα παιχνίδι όπου δεν φοβάμαι συνεχώς για τη ζωή μου; Αυτό είναι κάπως φοβερό.
(Image credit: sKaule)
Αν υπάρχει μια υπεράνθρωπη ικανότητα που πάντα μου έλειπε, αυτή είναι η ικανότητα να κάνω πλατφόρμες. Αυτό είναι που κάνει την τελευταία μου εμμονή με το Game Pass, το Magical Delicacy, μια τόσο μοναδική συμμετοχή στη λίστα των παιχνιδιών μου αυτή τη στιγμή.
Το ιδιόρρυθμο ταξίδι της μαγείρισσας Flora είναι μια 2D pixel περιπέτεια χωρίς καμία μάχη, και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι δεν θα αποκαλούσα τον εαυτό μου καθόλου άνετο gamer, συνήθως αγνοώ οτιδήποτε τέτοιο. Και όμως, το Magical Delicacy με έχει μαγέψει με αδιάσπαστο τρόπο – και νομίζω ότι επιτέλους βρήκα ένα παιχνίδι πλατφόρμας που αγαπώ.
Όχι και τόσο μυστικά συστατικά
(Πίστωση εικόνας: sKaule)Game Pass-enger princess
(Πίστωση εικόνας: Focus Entertainment)
Η τελευταία μου εμμονή με το Game Pass είναι ένα παιχνίδι δράσης που χτυπάει βαμπίρ και θα μπορούσε να είναι το τρελό εναλλακτικό χρονοδιάγραμμα του Red Dead Redemption 2
Ίσως ο πιο περίεργος λόγος πίσω από την απόλαυσή μου για το συγκεκριμένο platformer είναι το γεγονός ότι είναι ένα ζεστό παιχνίδι χειροτεχνίας στην καρδιά. Θα παραδεχτώ ότι είναι ένα είδος στο οποίο θα γύριζα τη μύτη μου, εκτός και αν το εν λόγω παιχνίδι περιλαμβάνει κάποιες τσουχτερές ορδές ζόμπι που επιτίθενται με αυτοσχέδια όπλα. Αλλά αφαιρώντας την πρόσθετη πίεση της μάχης, αφήνοντας τον κόσμο ένα εκτεταμένο αφηγηματικό παζλ με στοιχεία management sim, βρίσκομαι τελικά σε θέση να χαλαρώσω και να πάρω το χρόνο μου με τα σημεία που βρίσκω πραγματικά δύσκολα: απλά να κυκλοφορώ στο χάρτη.
Τα τσακισμένα νεύρα είναι εδώ και καιρό η αιτία των θλιβερών αποτυχιών μου στο platforming. Το να πέφτεις στο κενό και να πρέπει να ξεκινήσεις πάλι από την αρχή δεν είναι ποτέ διασκεδαστικό, αλλά τα τρεμάμενα χέρια μου και η παντελής έλλειψη αντίληψης του βάθους καθιστούν την κάθε μια από αυτές μια πραγματικά απογοητευτική εμπειρία, ανεξάρτητα από το πόσο γοητευτική ή ωραία μπορεί να είναι η αισθητική του παιχνιδιού. Αλλά με όλη την πίεση για να μείνω ζωντανός να έχει αφαιρεθεί στο Magical Delicacy, δεν τιμωρούμαι για τις περίεργες δυσπραγίες. Αντ’ αυτού, το παίρνω στο ψωμί μου και συνεχίζω να πολεμάω.