Πείτε με ανόητο, αλλά δεν κατάλαβα τι αποκάλυπτε το τρέιλερ του Mafia: The Old Country μέχρι που η κάρτα τίτλου του τοποθετήθηκε με τεράστια γράμματα πάνω από τη Σικελία. Εκ των υστέρων, όλο αυτό το φανταχτερό artwork, η δυσοίωνη κουβέντα για την οικογένεια και τα μαχαίρια που μαχαιρώνονται στα γραφεία θα έπρεπε να μου είχαν χτυπήσει το καμπανάκι – ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι γνωρίζαμε ότι το Mafia 4 βρισκόταν υπό ανάπτυξη εδώ και μερικά χρόνια – αλλά όχι. Τίποτα. Τίποτα. Μην με παρεξηγήσετε: μπορεί να με αιφνιδίασε, αλλά από όλα όσα ανακοινώθηκαν στο Gamescom Opening Night Live, αυτή η έκπληξη ήταν η μεγαλύτερη απ’ όλες.
Από τη στιγμή που παρακολούθησα την αποκάλυψη του The Old Country, έχω βυθίσει ώρες σε ένα ακόμη playthrough του Mafia 2. Το παιχνίδι του 2010 κρατάει εξαιρετικά καλά – είναι ένα καθηλωτικό έργο εποχής που διαδραματίζεται στις δεκαετίες του ’40 και του ’50, χτισμένο γύρω από ένα παχύρρευστο δράμα μαφίας – και παρά τον απλοϊκό ανοιχτό κόσμο του, το εμπνευσμένο από τη Νέα Υόρκη περιβάλλον του μοιάζει πολύ μεγαλύτερο από ό,τι είναι στην πραγματικότητα. Είναι πολύ μακριά από την υπερ-φουσκωμένη συνέχεια του Mafia 3, το οποίο δεν μου άρεσε τόσο πολύ, καθώς έχασε μεγάλο μέρος του χαρακτήρα του με τις ανοησίες του ανοιχτού κόσμου. Στην πραγματικότητα, ελπίζω ότι το The Old Country είναι οτιδήποτε άλλο πλην της τελευταίας δουλειάς του προγραμματιστή Hangar 13 στη σειρά – και από τα λίγα που έχουμε ακούσει μέχρι στιγμής, αυτό ακριβώς φαίνεται να συμβαίνει.
Οι παλιοί τρόποι είναι καλύτεροι
(Πίστωση εικόνας: Hangar 13)Made in Sicily
(Πίστωση εικόνας: 2K Games)
Το Mafia: The Old Country δεν θα διαθέτει ιταλική φωνητική υποκριτική – αλλά αυτό συμβαίνει επειδή είναι στα σικελικά
Παρόλο που δεν έχουμε πολλά στοιχεία για να προχωρήσουμε εκτός από ένα λεπτό τρέιλερ που διαδραματίζεται στο φανταχτερό γραφείο κάποιου στη Σικελία, ο πρόεδρος της Hangar 13, Nick Baynes, έχει πειράξει ότι το The Old Country θα επιστρέψει “στις ρίζες αυτού που οι οπαδοί αγαπούν στο franchise Mafia” με μια “βαθιά γραμμική αφήγηση”. Με λιγότερα λόγια, είναι ένα βήμα πίσω από το Mafia 3.
Πείτε με ανόητο, αλλά δεν κατάλαβα τι αποκάλυπτε το τρέιλερ του Mafia: The Old Country μέχρι που η κάρτα τίτλου του τοποθετήθηκε με τεράστια γράμματα πάνω από τη Σικελία. Εκ των υστέρων, όλο αυτό το φανταχτερό artwork, η δυσοίωνη κουβέντα για την οικογένεια και τα μαχαίρια που μαχαιρώνονται στα γραφεία θα έπρεπε να μου είχαν χτυπήσει το καμπανάκι – ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι γνωρίζαμε ότι το Mafia 4 βρισκόταν υπό ανάπτυξη εδώ και μερικά χρόνια – αλλά όχι. Τίποτα. Τίποτα. Μην με παρεξηγήσετε: μπορεί να με αιφνιδίασε, αλλά από όλα όσα ανακοινώθηκαν στο Gamescom Opening Night Live, αυτή η έκπληξη ήταν η μεγαλύτερη απ’ όλες.
Από τη στιγμή που παρακολούθησα την αποκάλυψη του The Old Country, έχω βυθίσει ώρες σε ένα ακόμη playthrough του Mafia 2. Το παιχνίδι του 2010 κρατάει εξαιρετικά καλά – είναι ένα καθηλωτικό έργο εποχής που διαδραματίζεται στις δεκαετίες του ’40 και του ’50, χτισμένο γύρω από ένα παχύρρευστο δράμα μαφίας – και παρά τον απλοϊκό ανοιχτό κόσμο του, το εμπνευσμένο από τη Νέα Υόρκη περιβάλλον του μοιάζει πολύ μεγαλύτερο από ό,τι είναι στην πραγματικότητα. Είναι πολύ μακριά από την υπερ-φουσκωμένη συνέχεια του Mafia 3, το οποίο δεν μου άρεσε τόσο πολύ, καθώς έχασε μεγάλο μέρος του χαρακτήρα του με τις ανοησίες του ανοιχτού κόσμου. Στην πραγματικότητα, ελπίζω ότι το The Old Country είναι οτιδήποτε άλλο πλην της τελευταίας δουλειάς του προγραμματιστή Hangar 13 στη σειρά – και από τα λίγα που έχουμε ακούσει μέχρι στιγμής, αυτό ακριβώς φαίνεται να συμβαίνει.
Οι παλιοί τρόποι είναι καλύτεροι
(Πίστωση εικόνας: Hangar 13)Made in Sicily
(Πίστωση εικόνας: 2K Games)
Το Mafia: The Old Country δεν θα διαθέτει ιταλική φωνητική υποκριτική – αλλά αυτό συμβαίνει επειδή είναι στα σικελικά
Παρόλο που δεν έχουμε πολλά στοιχεία για να προχωρήσουμε εκτός από ένα λεπτό τρέιλερ που διαδραματίζεται στο φανταχτερό γραφείο κάποιου στη Σικελία, ο πρόεδρος της Hangar 13, Nick Baynes, έχει πειράξει ότι το The Old Country θα επιστρέψει “στις ρίζες αυτού που οι οπαδοί αγαπούν στο franchise Mafia” με μια “βαθιά γραμμική αφήγηση”. Με λιγότερα λόγια, είναι ένα βήμα πίσω από το Mafia 3.
Μην με παρεξηγήσετε – υπήρχαν μέρη του Mafia 3 που μου άρεσαν πολύ. Το σκηνικό της δεκαετίας του ’60 και η εμπνευσμένη από τη Νέα Ορλεάνη πόλη του New Bordeaux ήταν απίστευτα, και μου άρεσε να διασχίζω τους ζωντανούς δρόμους της με τα μυώδη αυτοκίνητα. Το soundtrack του ήταν εκπληκτικό, και η ιστορία του βετεράνου του Βιετνάμ Lincoln Clay, ο οποίος έτρεχε μόνος του εναντίον της μαφίας, ήταν μια ωραία ανατροπή στη σειρά. Αλλά το να δούμε οποιαδήποτε από αυτές τις ιστορίες να εξελίσσονται ήταν εφιάλτης, επειδή ήταν συνυφασμένη με ένα σύστημα περιφερειών που χώριζε τον κόσμο σε τμήματα συμμοριών που έπρεπε να εκκαθαριστούν για να προχωρήσει η πλοκή. Έπρεπε να εκκαθαρίσετε κάθε τμήμα της πόλης, καθαρίζοντας ανθρώπους και προκαλώντας προβλήματα σε επαναλαμβανόμενες αποστολές, μέχρι να σας δοθεί η ευκαιρία να σκοτώσετε το μεγάλο κεφάλι της περιοχής. Στη συνέχεια, έπρεπε να τα ξανακάνετε όλα από την αρχή σε μια άλλη ζώνη. Και σε άλλη. Και άλλο ένα, μέχρι αηδίας. Το γέμισμα ήταν υπερβολικό για να το χωνέψω – υπήρχε ένα συναρπαστικό θρίλερ εκδίκησης θαμμένο εδώ, αλλά ένιωθα σαν να τρώω 30 μπολ με άνοστο χυλό για να φτάσω στο επιδόρπιο.
Ήταν σαφές ότι το Hangar 13 ήθελε να κυνηγήσει τα sandbox-y υψηλά επίπεδα του Grand Theft Auto, με έναν ανοιχτό κόσμο πιο κατάλληλο για να μαζέψει παράλληλες δραστηριότητες από τους προκατόχους του, αλλά η προσέγγιση της ποσότητας έναντι της ποιότητας ήταν καταδικαστική. Έχουν περάσει οκτώ χρόνια από τότε που έπαιξα για τελευταία φορά το Mafia 3, και ενώ θα δυσκολευόμουν να ονομάσω έναν μόνο χαρακτήρα από τους πολλούς που σκότωσα, το νυχτερινό κέντρο που με έσυραν για αρκετές από τις προηγούμενες αποστολές του έχει χαραχθεί στο μυαλό μου χωρίς τη θέλησή μου.
(Image credit: Hanger 13)