Νομίζω ότι ίσως στάθηκα τυχερός παίζοντας το Citizen Sleeper και το Cyberpunk 2077 με μια πολύ συγκεκριμένη σειρά. Η εγγύτητα είναι ένα πρόσθετο μπόνους, έχοντας ολοκληρώσει το δεύτερο ταξίδι μου στο Night City μόλις 24 ώρες πριν δοκιμάσω για πρώτη φορά την “καραμέλα RPG” του Gareth Damian Martin. Πέντε ώρες και αμέτρητες ρίψεις ζαριών αργότερα, έπιασα ένα χαρτί και έγραψα μια ερώτηση που έκαιγε στο κρανίο μου όλο αυτό το διάστημα: is the Sleeper just V?
Φυσικά και δεν είναι. Το Cyberpunk και το Citizen Sleeper είναι δύο εντελώς διακριτές εμπειρίες RPG, η καθεμία επηρεασμένη με κάποιο τρόπο από τα επιτραπέζια παιχνίδια, τις πρακτικές τους και τα φουτουριστικά θέματα επιστημονικής φαντασίας. Το ένα είναι ένα triple-A παιχνίδι δράσης πρώτου προσώπου, με όλες τις φανταχτερές μάχες και τη γραφική πιστότητα που θα περιμένατε από το στούντιο Witcher 3. Το άλλο είναι ένα βασισμένο σε κείμενο, αφηγηματικό, point-and-click solodev project. Γιατί, λοιπόν, οι δύο δυστοπικοί κόσμοι ταιριάζουν τόσο τέλεια μεταξύ τους, ώστε έφυγα από την πρώτη μου συνεδρία με το Citizen Sleeper νιώθοντας μια ύποπτη αίσθηση… συνέχειας;
Σαμουράι του κυβερνοχώρου
(Πίστωση εικόνας: CD Projekt RED)Awaken o sleeper
(Πίστωση εικόνας: Jump Over the Age)
*Έχετε δοκιμάσει… να περιηγηθείτε στις παγίδες του διαστημικού καπιταλισμού στο Citizen Sleeper; *
Το Devil είναι το χειρότερο από τα endings του Cyberpunk 2077 – ναι, συμπεριλαμβανομένου και του καταστροφικού επιλόγου “face in the crowd” του Phantom Liberty. Μετά από ώρες που τα βάζεις με τη μανιακή μεγαλοεταιρεία με τη βοήθεια του Johnny Silverhand, του οποίου το εμφυτευμένο κατασκεύασμα προσωπικότητας τον έχει μετατρέψει σε έναν μόνιμο εγκεφαλικό συγκάτοικο που καταλαμβάνει σιγά σιγά το σώμα σου, ο V επιλέγει να εμπιστευτεί τον Arasaka. Η Hanako λέει ότι θα φέρει τον V στον Πύργο Arasaka από την μπροστινή πόρτα, και σε αντάλλαγμα για τη βοήθειά τους στην ανατροπή του πατροκτόνου αδελφού της, προσφέρει μια θεραπεία για την ανίατη Johnny-itis του V.
Νομίζω ότι ίσως στάθηκα τυχερός παίζοντας το Citizen Sleeper και το Cyberpunk 2077 με μια πολύ συγκεκριμένη σειρά. Η εγγύτητα είναι ένα πρόσθετο μπόνους, έχοντας ολοκληρώσει το δεύτερο ταξίδι μου στο Night City μόλις 24 ώρες πριν δοκιμάσω για πρώτη φορά την “καραμέλα RPG” του Gareth Damian Martin. Πέντε ώρες και αμέτρητες ρίψεις ζαριών αργότερα, έπιασα ένα χαρτί και έγραψα μια ερώτηση που έκαιγε στο κρανίο μου όλο αυτό το διάστημα: is the Sleeper just V?
Φυσικά και δεν είναι. Το Cyberpunk και το Citizen Sleeper είναι δύο εντελώς διακριτές εμπειρίες RPG, η καθεμία επηρεασμένη με κάποιο τρόπο από τα επιτραπέζια παιχνίδια, τις πρακτικές τους και τα φουτουριστικά θέματα επιστημονικής φαντασίας. Το ένα είναι ένα triple-A παιχνίδι δράσης πρώτου προσώπου, με όλες τις φανταχτερές μάχες και τη γραφική πιστότητα που θα περιμένατε από το στούντιο Witcher 3. Το άλλο είναι ένα βασισμένο σε κείμενο, αφηγηματικό, point-and-click solodev project. Γιατί, λοιπόν, οι δύο δυστοπικοί κόσμοι ταιριάζουν τόσο τέλεια μεταξύ τους, ώστε έφυγα από την πρώτη μου συνεδρία με το Citizen Sleeper νιώθοντας μια ύποπτη αίσθηση… συνέχειας;
Σαμουράι του κυβερνοχώρου
(Πίστωση εικόνας: CD Projekt RED)Awaken o sleeper
(Πίστωση εικόνας: Jump Over the Age)
*Έχετε δοκιμάσει… να περιηγηθείτε στις παγίδες του διαστημικού καπιταλισμού στο Citizen Sleeper; *
Το Devil είναι το χειρότερο από τα endings του Cyberpunk 2077 – ναι, συμπεριλαμβανομένου και του καταστροφικού επιλόγου “face in the crowd” του Phantom Liberty. Μετά από ώρες που τα βάζεις με τη μανιακή μεγαλοεταιρεία με τη βοήθεια του Johnny Silverhand, του οποίου το εμφυτευμένο κατασκεύασμα προσωπικότητας τον έχει μετατρέψει σε έναν μόνιμο εγκεφαλικό συγκάτοικο που καταλαμβάνει σιγά σιγά το σώμα σου, ο V επιλέγει να εμπιστευτεί τον Arasaka. Η Hanako λέει ότι θα φέρει τον V στον Πύργο Arasaka από την μπροστινή πόρτα, και σε αντάλλαγμα για τη βοήθειά τους στην ανατροπή του πατροκτόνου αδελφού της, προσφέρει μια θεραπεία για την ανίατη Johnny-itis του V.
Φυσικά, αυτό είναι το χειρότερο δυνατό αποτέλεσμα τόσο για τον Johnny όσο και για τον V, αν έχετε επενδύσει στη φιλία τους όπως εγώ. Ο Johnny σβήνεται χωρίς την ευκαιρία να φύγει με τους δικούς του όρους, ο V γυρίζει την πλάτη σε όλα όσα πέρασαν μαζί και το κατασκεύασμα του δολοφονημένου πατριάρχη Saburo Arasaka εμφυτεύεται στον ίδιο του τον γιο – ο οποίος στην πραγματικότητα προσπαθούσε να καταστρέψει την κακιά εταιρεία από μέσα και θα μπορούσε να το είχε καταφέρει αν δεν ήσουν εσύ. Η επιχείρηση του V πηγαίνει στραβά ούτως ή άλλως, και όταν ξυπνάτε χωρίς Silverhand αλλά ακόμα καταδικασμένοι να πεθάνετε μέσα σε ένα χρόνο, ο V έχει μια επιλογή: να επιστρέψετε στη Γη και να ζήσετε τις μέρες σας ή να αφήσετε το σώμα σας να πεθάνει και να ενταχθείτε δωρεάν στο πρόγραμμα Relic. Αυτό σημαίνει ότι το engram τους θα σφραγιστεί στο Mikoshi – όπως ακριβώς και ο Johnny – για να ενδεχομένως να εμφυτευτεί ξανά σε ένα λειτουργικό σώμα κάποια μέρα. Εν ολίγοις, κυριολεκτικά πουλάτε την ψυχή σας στο διάβολο. Ποιος ξέρει; Ίσως ο Arasaka βρει ένα νέο σώμα για τον V τελικά; Ο V μπορεί να τους εμπιστευτεί, σωστά;
Εν τω μεταξύ, στον ισομετρικό 2D κόσμο του Citizen Sleeper, εκτυλίσσεται μια νέα ιστορία. Καθώς ο Sleeper ξυπνάει στο Eye, ένα σκάφος που επιπλέει στο απέραντο χάσμα του διαστήματος, μου λένε ότι είναι, κατά κάποιο τρόπο, συνθετικό. Το μυαλό τους μπορεί να είναι ανθρώπινο, αλλά το σώμα τους είναι ένα προϊόν, ένα από τα πολλά σκάφη μαζικής παραγωγής που ανήκουν στη μεγαλοεταιρεία Essen-Arp, και η ίδια η ύπαρξή τους σε αυτό είναι ένα έγκλημα. Με την ψηφιοποιημένη προσωπικότητά τους να ξυπνάει από δεκαετίες κάτω από το λουκέτο της Essen-Arp, ο Sleeper δραπετεύει από τα νύχια της εταιρείας σε ένα κλεμμένο σώμα που σιγά σιγά καταρρέει – αλλά από πότε οι μεγαλοεταιρείες αφήνουν την περιουσία τους να χαθεί τζάμπα;
Πού είναι το μυαλό μου;
(Πίστωση εικόνας: Fellow Traveller)
Η συνθετική έναντι της οργανικής ύπαρξης, και η ιερότητα της ζωής που αποδίδεται σε κάθε μία αντίστοιχα, είναι ένα ζήτημα που ανατρέπεται και στα δύο παιχνίδια.
Καθώς μαθαίνω περισσότερα για τον Citizen Sleeper μέσω των επιλογών διαλόγου, ενθουσιάζομαι όλο και περισσότερο. Οι παραλληλισμοί με το The Devil ending είναι παντού: μια σωματική φυλακή ψυχών, η ιδιοκτησία της ίδιας της ψυχής ενός ανθρώπου, η υπόσχεση της εμφύτευσης σε ένα νέο σώμα, το γενικότερο ερώτημα για το αν η ψηφιακή ζωή αποτελεί πραγματική ζωή… Αμέσως, δυσκολεύομαι να μην σκεφτώ τον Sleeper μου ως κανέναν άλλο από τον V, που επέστρεψε από τη Mikoshi και τρέχει να ξεφύγει από τον Arasaka σε ένα δανεικό σώμα.