Κανείς δεν μου είπε ότι οι καταδρομείς gloomstalker είναι ουσιαστικά μοναχοί με βέλη. Είναι μία από τις πολλές ανακαλύψεις που έκανα στην τελευταία μου περιπλάνηση στο Baldur’s Gate 3, που με οδήγησε να επισκεφτώ ξανά ένα ημι-εγκαταλελειμμένο save game. Η αποστολή μου; Να μετατρέψω ολόκληρη την ομάδα μου σε rangers, παρά το γεγονός ότι δεν έχω καμία αντίληψη για το πώς να δημιουργήσω ένα σταθερό ranger build, και να δω με τα μάτια μου τι είναι αυτό που κάνει την κλάση τόσο μισητή μεταξύ των παικτών του Dungeons & Dragons.
Αλλά αυτό που ξεκίνησε ως ένα ακίνδυνο πείραμα με δίδαξε περισσότερα από υποκλάσεις και feats. Είχα ξεχάσει ότι το συγκεκριμένο save είχε ξεφύγει αισθητά από τις ράγες μέχρι τη στιγμή που αποφάσισα να το παρκάρει, ένα δώρο για το μέλλον για να ανησυχώ. Αλλά η απελπισία του να φορτώσω στο Gauntlet of Shar, ενώ μεταμφιέζομαι σε αρχάριο ranger και ηθικά διφορούμενη True Soul, με έκανε να δοκιμάσω κάποια μονοπάτια μέσα στο παιχνίδι που δεν είχα τολμήσει ποτέ πριν.
Θάνατος από μακριά
(Πίστωση εικόνας: Larian Studios)Ο πιο βρώμικος φόνος
(Πίστωση εικόνας: Larian Studios)
Το Dark Urge του Baldur’s Gate 3 είναι το πιο κακό που έχω νιώσει ποτέ σε βιντεοπαιχνίδι
Πριν η αυτο-εισαγόμενη BG3 Tav μου ήταν μια gloomstalker ranger, ήταν μια storm sorcerer. Ως εκ τούτου, η μετατροπή της σε melee caster class από μια καθαρά μαγική κλάση θα απαιτούσε πάντα κάποιες αλλαγές όσον αφορά την κατασκευή του εξοπλισμού της. Ένα πράγμα που είχα ξεχάσει, όμως, είναι ότι αυτή τη στιγμή στην Πράξη 2, όπου είχα σταματήσει πριν από πέντε μήνες, δεν είχα στην πραγματικότητα κανέναν πωλητή ή έμπορο για να αγοράσω τον εν λόγω νέο εξοπλισμό.
Το Last Light είχε πέσει, αφού είχα βοηθήσει τον Flaming Fist Marcus να απαγάγει την Isobel. Οι πύργοι Moonrise είχαν γίνει εχθρικοί μετά τη γενναία διάσωση της πρώην συντροφιάς μου Minthara, στρεφόμενοι εναντίον του Absolute, παρόλο που χρησιμοποίησα τον Kar’niss και τη φάλαγγα του για να παραβιάσω τους πύργους. Κάθε tiefling ήταν νεκρός μεταξύ των καταραμένων σκιών και του Emerald Grove, και είχα επιστρέψει ακόμη και στον καταυλισμό των goblin για να τελειώσω τη δουλειά, αφού βοήθησα τη φίλη μου, την παλαντίν drow, να βάψει το γρασίδι κόκκινο με το αίμα των αθώων. Αηδία, ναι, αλλά τι μπορώ να πω; Μετά από εκατοντάδες ώρες σε ένα από τα καλύτερα RPG που έγιναν ποτέ, πρέπει να αρχίσεις να παίζεις για να διατηρήσεις το ενδιαφέρον και τη φρεσκάδα των πραγμάτων – σωστά;
Κανείς δεν μου είπε ότι οι καταδρομείς gloomstalker είναι ουσιαστικά μοναχοί με βέλη. Είναι μία από τις πολλές ανακαλύψεις που έκανα στην τελευταία μου περιπλάνηση στο Baldur’s Gate 3, που με οδήγησε να επισκεφτώ ξανά ένα ημι-εγκαταλελειμμένο save game. Η αποστολή μου; Να μετατρέψω ολόκληρη την ομάδα μου σε rangers, παρά το γεγονός ότι δεν έχω καμία αντίληψη για το πώς να δημιουργήσω ένα σταθερό ranger build, και να δω με τα μάτια μου τι είναι αυτό που κάνει την κλάση τόσο μισητή μεταξύ των παικτών του Dungeons & Dragons.
Αλλά αυτό που ξεκίνησε ως ένα ακίνδυνο πείραμα με δίδαξε περισσότερα από υποκλάσεις και feats. Είχα ξεχάσει ότι το συγκεκριμένο save είχε ξεφύγει αισθητά από τις ράγες μέχρι τη στιγμή που αποφάσισα να το παρκάρει, ένα δώρο για το μέλλον για να ανησυχώ. Αλλά η απελπισία του να φορτώσω στο Gauntlet of Shar, ενώ μεταμφιέζομαι σε αρχάριο ranger και ηθικά διφορούμενη True Soul, με έκανε να δοκιμάσω κάποια μονοπάτια μέσα στο παιχνίδι που δεν είχα τολμήσει ποτέ πριν.
Θάνατος από μακριά
(Πίστωση εικόνας: Larian Studios)Ο πιο βρώμικος φόνος
(Πίστωση εικόνας: Larian Studios)
Το Dark Urge του Baldur’s Gate 3 είναι το πιο κακό που έχω νιώσει ποτέ σε βιντεοπαιχνίδι
Πριν η αυτο-εισαγόμενη BG3 Tav μου ήταν μια gloomstalker ranger, ήταν μια storm sorcerer. Ως εκ τούτου, η μετατροπή της σε melee caster class από μια καθαρά μαγική κλάση θα απαιτούσε πάντα κάποιες αλλαγές όσον αφορά την κατασκευή του εξοπλισμού της. Ένα πράγμα που είχα ξεχάσει, όμως, είναι ότι αυτή τη στιγμή στην Πράξη 2, όπου είχα σταματήσει πριν από πέντε μήνες, δεν είχα στην πραγματικότητα κανέναν πωλητή ή έμπορο για να αγοράσω τον εν λόγω νέο εξοπλισμό.
Το Last Light είχε πέσει, αφού είχα βοηθήσει τον Flaming Fist Marcus να απαγάγει την Isobel. Οι πύργοι Moonrise είχαν γίνει εχθρικοί μετά τη γενναία διάσωση της πρώην συντροφιάς μου Minthara, στρεφόμενοι εναντίον του Absolute, παρόλο που χρησιμοποίησα τον Kar’niss και τη φάλαγγα του για να παραβιάσω τους πύργους. Κάθε tiefling ήταν νεκρός μεταξύ των καταραμένων σκιών και του Emerald Grove, και είχα επιστρέψει ακόμη και στον καταυλισμό των goblin για να τελειώσω τη δουλειά, αφού βοήθησα τη φίλη μου, την παλαντίν drow, να βάψει το γρασίδι κόκκινο με το αίμα των αθώων. Αηδία, ναι, αλλά τι μπορώ να πω; Μετά από εκατοντάδες ώρες σε ένα από τα καλύτερα RPG που έγιναν ποτέ, πρέπει να αρχίσεις να παίζεις για να διατηρήσεις το ενδιαφέρον και τη φρεσκάδα των πραγμάτων – σωστά;
Τέλος πάντων, αυτό αφήνει εμένα, έναν νεοδιορισμένο gloomstalker ντυμένο με την πιο ακατάλληλη ενδυμασία, να αράζω στο Gauntlet of Shar και να αντιμετωπίζω ισχυρούς εχθρούς. Ευτυχώς, πριν υποκύψω στους τρόπους του δασοφύλακα, χρησιμοποίησα το χαρισματικό μου χάρισμα για να πείσω τον Yurgir να αυτοκτονήσει. Το Hellfire Hand Crossbow του είναι σίγουρο ότι θα μου δώσει ένα χρήσιμο πλεονέκτημα στη νέα μου κλίση, ειδικά ενώ εξακολουθώ να περιφέρομαι με τις φουντωτές ρόμπες του Poisoner’s Robes, παρόλο που βρίσκομαι σε ένα μέρος του παιχνιδιού όπου τα πάντα φαίνεται να έχουν ανοσία στη ζημιά από δηλητήριο.
Αφού κουνάω τη γροθιά μου στον ουρανό και καταριέμαι τον προηγούμενο εαυτό μου που μου το έκανε αυτό εξ αρχής, στρέφω την προσοχή μου στην αναπροσαρμογή των άλλων μελών της ομάδας μου. Δεν θα πρέπει να αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η συγκεκριμένη Tav δεν έχει κερδίσει πολλούς διαγωνισμούς δημοτικότητας, με μόνο τέσσερα μέλη της ομάδας να έχουν μείνει στο πλευρό μου μετά από όλη αυτή τη χαοτική κακία: Astarion, Shadowheart, Lae’zel και Minthara. Η Jaheira αράζει επίσης στον καταυλισμό, αλλά αυτό είναι περισσότερο από ανάγκη, αφού σκότωσα όλους τους Harpers της και άφησα το αρχηγείο της να καταναλωθεί από τις σκιές.
Αφού πειραματίστηκα και βρήκα μεγάλη επιτυχία με την υποκατηγορία gloomstalker, δίνω στην ερωτική μου σύντροφο Lae’zel του BG3 την ίδια μεταχείριση. Ορίζω τον αγαπημένο εχθρό της Lae’zel ως Ranger Knight, επιτρέποντάς της να συνεχίσει να χρησιμοποιεί βαριά πανοπλία, ακόμη και αν δεν είναι πλέον μαχητής. Με τη σειρά μου, επιλέγω το στυλ μάχης τοξοβολίας για τον Tav μου, αλλά επιτρέπω στη Lae’zel να ειδικευτεί στην άμυνα, ώστε να μπορεί να πάρει ένα μικρό μπόνους από το να είναι βαρυφορτωμένη με όλο αυτό το αλυσοπρίονο και την επένδυση. Ο Astarion είναι λίγο άτυχος, αφού επιλέχθηκε για την υποκατηγορία κυνηγός αντί για την πιο ύπουλη gloomstalker. Και η Minthara; Την έκανα ranger master beast, επειδή πιστεύω ότι θα το μισούσε πραγματικά.
Εγγραφείτε στο ενημερωτικό δελτίο του GamesRadar+
Εβδομαδιαίες αναφορές, ιστορίες από τις κοινότητες που αγαπάτε και πολλά άλλα
Επικοινωνήστε μαζί μου για νέα και προσφορές από άλλες μάρκες του FutureΛαμβάνετε email από εμάς για λογαριασμό των αξιόπιστων συνεργατών ή χορηγών μαςΥποβάλλοντας τα στοιχεία σας συμφωνείτε με τους Όρους και Προϋποθέσεις και την Πολιτική Απορρήτου και είστε τουλάχιστον 16 ετών.
Χτυπώντας (με βέλη) την πόρτα της κόλασης
(Πίστωση εικόνας: Larian)